fashion designer

hoofdstuk 8: eiffeltoren

vandaag was het de vierde dag in parijs. we gaan straks naar de eiffeltoren. ik heb het natuurlijk allang gezien, want mijn zus woont er recht tegenover, maar vandaag gaan we ook echt naar boven, naar het topje van de eiffeltoren. mijn zus is er al een paar keer geweest en het is heel mooi zegt ze. vanavond gaan we nog een keer, als alles donker is en de lichten in de stad aan is. ik heb er heel erg zin in. het lijkt me echt fantasitisch.

ik mijn nieuwe jurkje met mijn nieuwe riempje, mijn nieuwe sandalen en mijn zonnebril stap ik de straat op samen met mijn ouders en kim richting de eifeltoren. "het jurkje staat je echt geweldig" merkte mijn moeder op. "dankje!" zei ik lachend. ook al woonde mijn zus er recht tegenover, we moesten toch wel een paar minuten lopen door de drukte.

toen we bij de eiffeltoren binnenkwamen gingen we met de trap naar boven. 1665 traptreden stond onderaan de trap. pffff... nouja, het was het waard had mijn zus verteld. eenmaal boven stond ik daar met mijn mond open. het was prachtig. normaal kon dit mij niet zoveel boeien, maar nu waren er winkels te zien over heel parijs. ik zag een winkel waar ik nog niet was geweest en riep: "die winkel heb ik niet gezien! daar wil ik nog wel heen hoor!" mijn ouders en kim begonnen te lachen. "typisch eline..." zeiden ze alle drie tegelijk en we schoten allemaal in een lachbui.

als we een tijdje daar hebben gestaan gaan we weer naar beneden, waar we nog even wat gaan drinken op een terrasje. nog 2 dagen hier en dan nog 1 dag inpakken en op naar new york... ik vind het jammer om hier weg te gaan... maar heee, ik ga naar new york!!! we lopen nog even door het park in parijs en eten wat in een restaurant.

om 11 uur s'avonds lopen we weer terug naar de eiffeltoren. normaal is de eiffeltoren allang gesloten, maar in de zomervakantie is het open tot 12 uur. we lopen de trap weer op naar boven. het is nog mooier dan vanmiddag. de hele stad is verlicht. ik kijk naar beneden en zie onder me een man op zijn knieën. ik kan natuurlijk niet horen wat hij zegt, maar ik kan er wel uit opmaken dat hij haar ten huwelijk vraagt. wat romantisch... even later komt het stelletje boven en ik hoor dat ze nederlands zijn. "gefeliciteerd met jullie verloving" zeg ik met een glimlach. even kijken ze verbaast, maar dan beginnen ze te lachen. "dankje" zeggen ze met een grote glimlach.