Birileri beni kirdiğinda o kişiden uzaklaşiyorum sanirim.
Spor salonunda tribündeyim.
Az önce beni kiran arkadaş en önde diğer kizlarla oturuyor.
Bir kiz arkadaş kirdi beni. İlk değil.
Ben arkadayim.Hem ona hemde diğer tüm sinif arkadaşlarimdan uzakta.
Hah! Daha şimdi yanima geldi, telefonu kapattim. Gülüyordu -onun genel yapisi-
Matematik ödevi ders kitabindandi ve bende başka bir kizin ders kitabini almiştim. Onu almak için yanima gelmiş. Aldi. Birşeye bakip hemen geri getirecekti. Hala getirmedi.
Sorun değil. Zaten ödevi yapmiyorum şuan.
Birileri beni kirdiğinda onu hatta diğer kişileri umursamayasim geliyor.
Hiçbirşeyi umursamadan
hiçbir insana muhtaç olmadan
böyle bir başima
Yaşamak. İstediğim şeyleri başarmak.
Hayallerime doğru bir başıma koşmak. - işte!...işte bu istediğim.-
Çok Üzgünüm şuan.
Ama anlatmiyorum ki kimseye.
Yazmak sayilmaz.Yazmak ayni şey değil.
Belki de bu yüzden gülüp eğleniyorlar şuan.
Yada işte.. hiç beni takmiyorlar bu yüzden.
Ben burada türlü duygulara boğulmuşken kimsenin bunu farketmemesi kötü.
Benim o kizla konuşmam lazim.
Kendimi anlatabilmem lazim.
Ben böyle yaparsam o ayni şeyi yapmaya devam eder ki.
Sonuçta bilmiyor ne kadar kirildim.
Hala kirik hissediyorum.
Kiza kuracağim cümleleri düşünmem lazim şimdi.
Hala kitabi getirmedi.
*11:12
17:49 okul çoktan bitti, evdeyim. Kiz ile konuşmadim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYALLER mi kursam?
Random☆20.11.2016' da Şey...kapı açık...isteyen gelsin. ☆21.11.2016' da Sanirim bu bir günlük. Hey! "HAYALLER mi kursam?" adli tek hikaye var. O da benimki.
