《Seslerdeki Sesizliğim》

1. Sayfa

Sabırsızlıkla yarını bekliyorum.  Yarın üniversite'ye ilk gidişim olacak.
Normalde istanbulda doğdum ancak babamın işinden dolayı Erzurum'a taşınmıştık. Ama artık tekrar memleketime dönme vaktiydi. Bundan 1 ay önce okuluma yakın bir öğrenci evi tuttuk. Sağolsun babam bize satılık küçük Bahçeli bir müstakil tek katlı ev almıştı.  Bizde işte 1 aydır burdayız ISTANBUL'DA.
BurdaYIZ diyorum çünkü  kuzenim , ben ve arkadaşım birlikte kalıyoruz.
Adım Hilal kuzenimin adı Açelya ve arkadaşımın adı da , Alara...

ERTESİ GÜN

uyandığımda Alara kalkmış

kahvaltı için malzemeleri

çıkarmış KREP yapıyordu.

Bende patiklerimi  giydim

Ve Alara nın arkasına

Geçtim sesiz sessiz ve

"0  krep alırım bi dal! "

Alarada elinde ki un'u 

Almak için aldığı çay

bardağı yere düştü , neyse

Ki içi boş ve kırılmamıştı.

Ancak "Aaa!" Diye bagırınca
Açelya kalktı "Kızlar noluyor! " diye odasından

çıktı. "Bisey yok." Dedim

ama sağ kaşını kaldırmış

olayı anlamaya çalışıyordu

Alara da bende bir kahkaha

Ama nasıl! Bide ben bi güldüm mü öyle elini ağzına kapatıp güzel güzel gülenlerden değilim kıkırkıkır olurum.
Neyse kahvaltımızı yaptık ve evden çıktık.  Tuttuk okulun  yolunu, bir an önce bizim ehliyet almamız lazımdı çünkü bu yollar arada yürünmeyecek halde olabiliyor onu öğrendim.
Neyse ilk dersimiz "Edebiyat"dı. Öğretmenin adı Hayat mış.  Garip bir isim . Dersin ilk 20 dakikası tanıştık falan ancak sonra bizi  serbest bıraktı.  Açelya ile alara kitap okuyo yada arkadaş edinmeye çalışıyor.  Bende napim yanlız kaldım ancak durdum bi tabi ya! Yanıma defter getirmiştim . Hikayemi yazmaya devam edebilirdim. Ancam şunu fark ettim Açelya alara ile beni satmıştı. Ki birden Açelya arkamdan kalkıp benden en uzak yere geçti Idil ve ışıl ile. Satıcı , yakında bizim yanımızdan da yani öğrenci evinden de gider.

Biliyorum kısa oldu ama kusura bakmayın gitmem gerekti sizi seviyorum bay baayy