Inferno University

Chapter 6

Chapter 6: The Game

• Briana •

Ang pagpasok sa lugar na ito ay nakatulong sa akin para takasan ang isang problema ko,ang hindi maituloy ang pagpapakasal sa lalaking kailan man ay hindi ko minahal.

Inilibot ko ang aking mata sa kabuuan ng cafeteria, hindi ko mapigilang hindi humanga sa paaralang ito.creepy kung makikita mo ang labas pero kabaligtaran naman ang loob nito.

Sobrang lawak at maraming mga puno na pwede mong taguan.payapa na akala mo ay walang nangyayaring mga gulo.tahimik na parang walang humihingi ng tulong pag nagpapatayan na ang isat isa at higit sa lahat ay malinis na parang hindi nababahiran ng dugo ng mga tao.ilan naba ang namatay sa malaimpyernong paaralan na ito?

Hanggang kailan kaya ako......kami mananatili sa lugar na ito na parang kulungan na namin.

Hindi ko maiwasang isipin na babalik ako sa magulong nakaraan ko.nakaraan na pilit ko nang kinalilimutan.ayoko ng ganito!Hindi ko kayang pumatay ulit para lang sa kaligtasan ko.not again

Gusto kong tulungan ang mga taong nakakulong dito,pero papaano?papaano ko magagawa ang bagay nayon?na mismo ang sarili ko at mga kaibigan ko ay walang magagawa.sana may pag-asa pa kaming lahat na naririto.pagasang makalabas kami ng buhay.

Tahimik lang ang lahat na tapos na sa mga pagkain nila hindi kami pinapaalis na sa tingin ko ay may matataas na katungkulan sa paaralang ito.

May importanteng sasabihin raw ang principal sa mga estudyante ng IU.na sa tingin ko ay hindi maganda dahil sa mga ngisi at ngiti ng mga guro.

Maraming hindi umaangal sa mga ginagawa ng mga guro.nakakainis lang dahil ang lahat ng estudyante rito ay hindi magawang labanan ang mga guro na humihiwa sa mga braso nila.

Maraming napapadaing dahil sa sakit.kanina kopa gustong patayin ang mga guro na basta basta nalang manghihiwa tapos tatawa sila ng malakas kapag tapos na nila hiwaan.

Ang napansin ko lang ay pili ang mga hinihiwaan nila dahilan para mapaisip ako,Hindi lang pala ako dahil ang mga kaibigan ko rin.alerto naman ang iba kung sakaling sila ang lapitan.

"F*ck hindi kona kayang pigilan" sabi ni Micah na katabi ko,hinawakan kona lang ang nanginginig nyang mga kamay.

Ang bunso ng aming grupo ay may malambot na puso,kanina kopa nararamdaman na gusto na nyang magwala dahil sa mga nakikita nya,maawain sya.

"Same here Micah" malamig na sabi ni Clariz.hinwakan naman sya ni Rica sa kamay para pakalmahin.

Crap!Hindi ko narin kaya.

Napatigil nalang ang mga ibang guro sa mga ginagawa nila ng biglang bumukas ang nakasaradong malaking pinto.iniluwa nito ang principal na may kakaibang ngiti sa mga labi nya gayun din ang tatlong lalaki na nasa likuran lang nya.dumeresto sila sa unahan kung saan may mic na nakatayo.

Lahat ng tao ay nakatingin sa direksyon nila na may takot sa mga mata.Hindi korin maiiwasan na hindi kabahan kung ano man ang sasabihin ni Ms.Scarlet nasa tingin ko ay hindi maganda.

"Mic test......mic test...Hello Inferyans." sabi nito na kumakaway pa.wala namang ni isa ang nagsalita at naging tahimik lang.

"I know na bored na kayo ng mga nakaraang buwan dahil..." tumigil muna ito sa pagsasalita at may kinuha sa bulsa nya.

"Ohhh ang dami..he he...." natatawang sabi nito habang binubuklat pa ang papel.marami namang napatayo,kaya tumayo narin ako.

"Ohhh marami rami palang maglalaro sa unang araw ng aking palaro" napakunot naman ang noo ko.palaro?