Chapter 3: The Confession

89 3 4
                                    

Chapter 3

Mitchie's POV:

Good Morning. I'm on my way to school. :)

Naaaah! Na-guiguilty ako sa sinabi nung mga kaibigan ni Dennis. Minsan lang daw siya manlibre tas sinusundan niya ako kung saan ako pumunta? Stalker? Juk.

Wag ko munang isipin yun. Tss. Bat ba gumugulo yan sa isip ko? Eeeeh!

Professor: Okay. Lets start our practice. Warm-up, first. Pupunta dito mamaya ang principal. 30 minutes from now. So, galingan niyo ang performance. Okay? Places! Places! 1-2-3 Go!

--You're being unfair--

--You're being unfair--

--You're being unfair--

Aish! Ano ba yan? Paulit-ulit na sa utak ko yan ah. Sirang plaka teh? >____<

Professor: Mitchie? Whats going on? Mali-mali yang steps mo ah!

Ako: I'm sorry. Pupunta lang po ako ng clinic. Nahihilo po ako e.

Professor: Make sure that you will feel okay later ha? The principal will watch us later.

Tumango na lang ako. Ang totoo kase niyan, hahanapin ko si nerd. Hindi ako mapakali e.

Umalis na ako sa gym.. Sinimulaan ko na ang paghahanap sa kanya. Asan ba yun? Tumingin ako sa library, sa room nila, sa canteen, sa office. Wala eh.

Sa garden! Andun lang pala siya. Nakaupong mag-isa. Mukang malungkot. Tulala lang siya.

Ako: Pssst.

NR. NO RESPONSE.

Ako: Ui.

Dennis: *tumingin sakin at nabigla* Ah..ah.. Alis na ako. Baka may makakita satin. Bye. *sabay talikod*

Ako: Ui, hindi. Okay lang. Pwede bang mag-usap tayo?

Dennis: Ah.. Wag tayo dito. Dun tayo sa tagong lugar. Yung walang makakakita satin.

Bakit bigla siyang tumamlay? Hala. Gawa ko ba?

Ako: Hinde. Okay lang na dito tayo mag-usap.

Dennis: Haa? E sige. Bilisan na lang natin ang pag-sasalita. Sorry pala dun sa kagabi ha? Hindi ko sinasadya. Pero, I'll make sure na hindi na mauulit yun kase titigilan na kita at hindi na kita lalapitan. Hihihi.:)

Halatang pilit yung tawa at ngiti niya. Halaaa! Anong ginawa ko? >O<

Ako: Ahh.. Ahh.. *dugdugdugdug*Dennis: Ui, aalis na ako ha? Baka kung ano pa ang isipin ng mga tao dito. Bye.

Tumalikod siya at dere-deretsyo ang paglakad niya. Ano ba talaga ang nangyayare? Please tell me.

Hindi ko manlang nagawang mag-sorry. Hindi parin ako mapakali e. Lalo akong naging uncomfortable. Siya pa kase ang nag-sorry instead of me. Bahala na nga. Ui! Baka malate pa ako. Pupunta na nga lang uli ako sa gym.

Nadun na yung principal. Mga 5 minutes na lang bago magpresent.

Professor: Okay ka na Mitch?

The day we fell inloveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon