Zannedersem çoğu insanların hayatı aşk ile alakadar. Herkez acısını, sevgisini vesaire anlatıyor. Peki ya okul? Kimse yokmu, benim gibi haksızlığa sessiz kalıp ezilen. Korkudan, cesaretsizlikten öğretmenlere düşündüğünü söyleyemeyen yada hakkını savunamayan yokmu?
En ufak hatada bile gözden düşen, ciddiğe alınmayan tek benmiyim?
Ya ben insan değilmiyim? Hata yapamazmıyım, farklı görüşlere sahip olamazmıyım? Söyleyin, düşüncelerim farklı olduğu içinmi öğretmenlerim bana düşük göz ile bakiyor? "Notlarım iyi, derslerim iyi. Daha ne istiyorsunuz?" Diye bazı şerefsiz insanların yüzüne bağırmak istiyorum.
Bende artık BEN olarak ciddiğe alınmak istiyorum, hor görülmekten yoruldum. YORULDUM!
Öğretmenler derse 10 dakika geç gelir kimsenin umrunda olmaz, moreli bozuk olur dersle ilgilenmez. Pf kimin unrunda? Peki ya biz? Dakik, düzenli, saygılı, zeki, kibar gibi daha çok sayabileceğim sıfatlara sahip olmalıyız.
Ama öğretmenler nasıl, derslere önem veriyorlarmı, çocuklarla ilgileniyorlarmi? Yok bunu kinse sormaz. Işte üst kademe ile ilgilenmedikleri için, dışarda meslek sahibi olmayan, eğtim nedir bilmeyen geçlerimiz var.
Okadar korkak birisiyimki, bunları müdüre söyliyeceğime, korkakca buraya yazıyorum. Yani müdürde konuşulabilecek birisi olsa...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Duyan, Anlayan Varmi?
Historia Corta"Keşke"... hepimizin böyle baslatdığı cümleleri vardir. İçimizden geçen, kalbimizde yanan, dilimizde titreyen, acı dolu kısa cümleler. Anlatacak, paylaşacak, ama en önemlisi, anlayacak birisi yok. İçinde saklayip üstünde yük gibi taşıdığın, ama...
