My Cupid Bestfriends

Chapter 3 : So Sweet

[Aimee's POV]

          Nandito kami ngayon sa gym at nagpaplano para sa taping tungkol sa friendship. Ang nangunguna sa pagplano ay si Zyra, Creizl at Kirby, ganon din ang mga boys. Pero si Akihiro, Lanz at Aldrix??? ayon!! naglalaro!. NAghahabulan ba naman sa loob ng court.

Itatali na sana ni Zyra ang buhok niya ng biglang agawin ni Akihiro ang pantali niya.

"AJ! ibalik mo iyang pantali ko!"-sabi ni Zyra.

"Bleh!! :p kunin mo kung gusto mo!"- siya na nakadila. At hinabol nga ni Zyra si Akihiro. Tumigil na sa pagtakbo si Akihiro, pero inangat niya naman ang pantali.

"Hahaha.. hindi mo maabot no? ang liit kasi! "- tumatawang sabi ni Akihiro.

"Nahiya naman ako sa Height mo!!"- inis na sabi ni Zyra.

"Aba! dapat lang!  haha.."- tawa ni Akihiro.

"Hmmpphh!!  bahala ka! lunukin mo na lang iyan! , tutal gusto mo naman iyan eh!, sana nagsabi ka simula pa lang na mahilig ka sa ponytail edi sana ako na mismo bibili sayo!, anong gusto mo?, yung may ribbon-ribbon?"- sabi ni Zyra.

"Anong gusto mong sabihin?"- takang tanong ni Akihiro. Napangisi si Zyra.

"Na isa kang..... Girl!!, bakla ka diba? ha?"- pang-asar ni Zyra. Nanlaki naman mata ni Akihiro.

"Hala! bakla ka pala Akihiro! haha.."- tukso sa kaniya ni Lanz.

"Hindi ako bakla no!"- depensa ni Akihiro.

"bleh!! :p, Bading!, bakla! Akihiro bakla!"- si Zyra.

"Gusto mong mahalikan?"- panakot ni Akihiro.

"Eh ikaw? gusto mong masuntok?!"- pairap na sabi ni Zyra at padabog na umupo. Hahaha, lumabas ang pagkamasungit ni Zyra. Nag concentrate na lang ako sa mga pagpa-plano. Nakita kong lumapit si Akihiro sa likod ni Zyra at...... at..... at ito na mismo ang nagtali sa buhok ni Zyra!!!! kyahhhhh!!! So Sweet!!.. Hindi nakapalag si Zyra dahil sa gulat.

"Sorry"- sabi pa ni Akihiro.

"woohh!!, nilalanggam na ko dito!!"- pagpaparinig ko.

"Malamang! yung pagkain mo kasi di mo na pinansin"- sabi ni Tesia. Nanlalaki ang mata na tiningnan ko ang kamay ko na nakalapat sa semento. Nilalanggam na ang pagkain ko, p-ati kamay ko!!

"aww!! ang sakit!!"- sabi ko at pinagpag ang kamay ko na kinagat ng mga pulang langgam! huhu. T^T. nang matapos na ang meeting namin agad na nagsi uwian na sila. pagkatapos kong ayusin ang mga gamit ko, aalis na sana ako, kaso may humawak sa kamay ko! at siya ring pagbilis ng pagtibok ng puso ko.

Pagtingin ko, ito ay si Matt Laurence.

" *gulp*  B-Bakit?"- nauutal na tanong ko.

"Umupo ka muna dito"- siya. No choice, tumabi ako sa kaniya. may kinuha siyang cream sa bag niya at nilagay niya ito sa kamay ko .. O//////O  namamaga na ito dahil namumula na.

"Ba't hindi mo napansin na nilalanggam na pala ang pagkain mo?"- tanong niya.

Shheemmmss!! this is the first time na kinausap niya ko! sobrang tahimik niya eh. At active lang siya pag MATH na, math wizard kasi eh. At sa totoo lang, crush ko na siya simula pa nong grade 9 , kaya lang naisip ko na wala akong pag-asa sa kaniya. Una, mayaman siya, nanggaling sa angkan ng mga Engineer. Sa mga kilala at sikat na Pamilya. Pangalawa, sobreang talino niya at isa pa sobrang gwapo niya, sikat siya sa school at sa iba pang university, halos mga taga private ang nag kakagusto sa kaniya.

"Hey! are you listening?"- natauhan ako nong nagsalita siya.

"Ah.. yes , sorry"- nahihiyang sabi ko.

"Hmm.. it's done, let's go home"- siya at tumayo, napatayo na din ako dahil hawak niya pa rin ang kamay ko. nakatingin lang ako sa mag ka-holding hands naming kamay.

"Get in , ihahatid na kita."- sabi niya.

"A-ah, wag na Matt"- nahihiyang sabi ko, siyempre pa hard- to- get muna, hehe.

"No, it is my responsibility na ihatid kita."- sabi niya, naguluhan naman ako.

"Ano? ba't mo ko responsibility?"- takang tanong ko.

"Ah... nevermind, just go inside the car and no more buts"- siya. Pumasok na lang ako sa Blue Ford car niya, wow! yaman talaga. Habang nag da- drive siya, ang awkward talaga ng atmosphere!

"ahmm.. Matt t-thank you pala sa paglagay ng gamot sa kamay ko  at sa paghatid na din"- sabi ko.

"ok lang."- sagot niya.

"B-bat mo p-pala to g-ginagawa?"- tanong ko. Mga ilang minuto siyang hindi nakasagot.

"kailangan pa ba ng rason kung ba't ko to ginagawa?"- siya.

"E-ewan, ahmm.. naninibago lang kasi ako sa mga kinikilos mo, di mo naman kasi ako kinakausap."-  sabi ko. tahimik lang siya.

[Shannel's POV]

           I'm Shannel, 16 yrs. old. Known as Happy go lucky person, masayahin, smiling face at madaldal.. 

But that was before..

Ngayon kilala ako bilang warfreak, masungit cold at walang puso at hindi ngumingiti. Tanggap ko lahat iyon. Hindi ko kasi alam na ang dahilan ng pagkasira ng buhay ko, at pagkaguho ng pangarap ko ay dahil sa PAG-IBIG. Naniniwala ako sa sayings na 'Love is the radiance which brightens the world of human life, with the sunshine of happiness. Pero di ko akalain na magbibigay ito ng masamang karanasan sa buhay ko. 

When I was in Grade 9, may nakilala akong lalaki sa mall. Hindi ko kasi tinitignan ang dinadaanan ko kaya may nabangga ako, imbes na ako ang mag-sorry siya pa ang gumawa nito. Bilang pasasalamat, nilibre ko siya sa Jollibee. At dahil don naging close kami. Hiningi niya ang number ko at sinave ko ang number niya. Thrice a week kaming nagkikita at tuwing hindi busy. Pero di ko akalain na mahuhulog ako sa kaniya.  At simula pa lang daw ng mabunggo ko siya, na love at first sight siya sakin. At iyon nga nag ka aminan kami ng feelings namin. Naging kami, pinakilala ko siya sa parents ko. Pero ako? ni minsan di niya pinakilala sa parents niya, nasa ibang lugar raw kasi eh. Pero intintindi ko siya, kaya lang di ko inaasahan ang mga masasakit na pangyayari.