Hesabım yeni ama önceki hesabım dasbasi bir çok eserim var bu hesabı da Wattpad hayatıma devam etmek için yazıyorum iyi okumalar
GERÇEK HAYATTAN ALINTIDIR. KENDİ HAYATIMI ANLATIYORUM.
Gözümü açtığımda başımda onlarca insan vardı. Hepsinin burada bulunmasının tek bir amacı bendim. İntihar ettim ben.
Sebebi yok sadece etmek istedim ve ettim. Kimse umrumda değil çünkü insanların gerçekten bana değer verdiklerini hissedemiyorum.
Bu bir rahatsızlık mı bilmiyorum. Hayatımda bir kişiye aşık oldum ve ona sıkı sıkı bağlandım. Neden intihar ettiğim hakkına bir fikrim yok. Öleceğimi ve tüm sıkıntılardan sıyrılacağımı düşünmüşüm ama gerçek benim kapımı acı bir gülümsemeyle çaldı. Ölmedim. Hayattayım ve yaşıyorum. Gözümü açtığımda hayatta olmanın yaşamanın, nefes almayı, kulaklarımla bir şeyler işitmeyi, tat alma, koku alma duyularımı hissettiğim için çok şanslı olduğumu düşündüm. Başımda onlarca insan vardı herkes benim için telaşlanmış ama benim umrumda değildi. Sanki bir yangın çıkmış ve ben ateşlerin ortasında ölmeyi bekliyorum gibi. Gözümü açtığımı ilk annem farketti ama sesini çıkartmadı usulca herkesi dışarı çıkarttı odama rahat oksijen gelebilmesi için herkes çıktıktan sonra
- yaşıyorsun
-yaşıyorum. Dedim anneme annem camdan dışarıdaki sardunyaları izliyordu o kadar güzellerdi ki annem ile beraber baka kalmıştık. Annem çok bitkin yorgun ve tükenmiş gözüküyordu. Onu ne kadar üzdüğümü farkettim ama iş işten geçmişti.
-özür dilerim seni bu kadar sarsacağımı tahmin etmemiştim
Annem sanki yeminliydi benimle konuşmamaya o kadar hüzünlü bir şekilde beni izliyordu ki içim acımıştı.
-neden yaptın?
Uzun bir sessizlik oldu düşündüm
"neden yaptım?"
Bulamadım cevabını baktım öylece
-NEDEN YAPTIN?
Annem çok öfkeliydi bu sefer
-bilmiyorum
Demekle yetindim kimse kimseyle konuşmadı konuşacak yüzüm yoktu bunu birine aşık olduğum için yaptığımı düşünüyorlar. Tamam birine aşığım hem de çok ama kendime zarar verecek kadar değil.
