Hayalsiz Zannedilenler

1

Yalnızdım , bir o kadar da kırgın. Ağlıyordum evet . kim demiş erkekler ağlamaz. ben kim miyim ben şanssızlık dağıtan uğursuz Mirza yım. biraz bahsedeyim;

Sevgili günlük babasız bir gün. Çok zor arkanı yaslayacağın kimsenin olmaması. Evet babam Demir beni doğduğum gün terketti. Neden mi ;çünkü ben doğduğum gün babaannem öldü. babam annesinin ölümünden hep beni suçlu tutar bu yüzden. O zamanlar ablam Derya beni aldı yanına. Ben 16 yaşındayken ona rahatsızlık vermemek için kendi evime çıktım. Zaten o da evlendi benden sonra. Aylar sonra bir gün borçlar birikti ve kira ödenmedi. İşte o gün kendi evimden çıkıp ablamın evine gittim ve o gün ise ablamın daha 3 aylık çocuğu öldü. Ablam da babam gibi ölümden beni sorumlu tuttu. O gün elime bir miktar para sıkıştırdı. Sırf onların evinde kalmayayım diye bende mecbur aldım. Ne yapabilirdim ki . Sonra yine eski kaldığım evde kalmaya başladım. Okuldan kalan zamanlarda da bi cafe de garsonluk yapıp az da olsa para biriktirip ablama olan borcumu ödedim.

Annem : benim tek umut kaynağım, hayallerimin ana kahramanı, sevgilim...bir kez yüzünü göremememe rağmen , adını dahi bilemememe rağmen umut ışığım oldu. Peki ya o kim nerede şimdi ?Onunla ilgili babama birçok kez ulaşıp sorular sormama rağmen her defasında bana"benim annemi öldürdüğün gibi onu da öldürmüştürsün" dedi.Ablama her sorduğumda bana hiçbir şey söylemedi. Ben yaptıklarımı, neden olduğum düşünülen -belki de olduğum- ölümleri düşünerek her gece yastığımı ıslatırken, annemi bulma ümidi beni her seferinde biraz daha sakinleştirdi.

Şimdi ise belki onları unutamam ama önüme bakıp ilk hayalimi gerçekleştireceğim yani mimar olup annemi bulacağım ve yaptığım evde annemle beraber yaşayacağım. Böyle hayllerim olduğunu, her gece yastığım ıslak uyuduğumu belki kimse bilmez ama ben bunları gerçekleştirmek için her şeyi yapacağım...

--ilk bölümü nasıl buldunuz arkadaşlar:)-