Nefes almaya çalıştım. Defalarca. Sanki birşey tutmuş nefes borumu sıkıyordu. "Huzurun seninle olmasını dile." diye fısıldadı beyaz olan.
Oysa ki beyazla zıtlaştığımızdan beri onu siyahla beraber bir odaya zincirlemiştik. Bugün zincirleri kırmış ürkekçe bana fısıldıyordu. "Bunu buradan yok etmek gerkiyor. Fazla oldu!" siyah halinden hoşnutsuz bir şekilde bağırmıştı. "Ne duruyorsun bunu buradan gönderelim." siyah olan bana dönmüş ne yapacağımı izliyordu.
Elime bir iğne iplik aldım. Siyah olan gülümsemeye başladı. Ona doğru ilerlediğimde önce şaşırıp sonra korkuyla bakmaya başlamıştı. Beyaz olanın yardımıyla siyah olanı sonsuza kadar susmaya mahkum ettik.
Artık konuşamayacaktı. Gözlerimi kapatıp titrek bir nefes aldım. "Huzur benimle olsun." Dudaklarımda bir tebessüm oluştu. Artık daha iyi nefes alabiliyordum. Artık herşey daha farklı olacaktı. Ve bundan hiç korkmuyorum.
🌹🌹🌹
ŞİMDİ OKUDUĞUN
🌹KIRIK AYNA🌹
Proză scurtă🌹İçinde biraz sen varsın. Biraz kalbindekiler. Biraz da dışarıya dökemediklerin. Haydi gel. Sana ses olmak için varım. Sen için varım. Peki sen benimle olmak istermisin? Haydi gel kitabımın kapağı sana her zaman açık. Ben seni bekliyorum. Sen varsa...
