Wazgeçtim

affet unutamadığım

Unutamadim sevgili, seni unutamadim aradan zaman gecsede unutamadim. kala kaldin içimde, unutmak kolay değilmiş helede doyamadan ayrılmışsan hiç unutamazsin. Sana sustuklarımı  anlayabilseydin belki cok farklı yerlerdeydik şimdi... Içim o kadar yanarken sen yoluna devam ediyorusun. Bu kadar mi yalan di sevgin. Bu kadar mi sevdin? Oysaki ben seni canımdan çok sevdim. Seni nefes diye belledim kendime, gel de nefes almaktan vazgeç... gukuslerimin ardındaki acılarımı hiç mi görmedin sevgili, içimde ne kadar büyüdüğünü farketmeyecek kadar mi kör dün. Sesimi duymayacak kadar mi sağirdin bana, sana olan duygularımı hissetmeyecek kadar mi duygusudun sevgili . Oysaki ben seni o kadar güzel büyüttüm ki içimde, bir annenin bebeğini öpmeye kıyamadığı kadar hassas, o kadar temiz, saf, sevdim ki, küçük bir çocuğun en sevdiği oyunu kadar sevdim. Dünyanın kirliliğin den pisliğin den habersiz olan bir çocuk kadar saf temiz duygularla sevdim seni sevgili, annesinin kullarin da meleklere gülümseyen bebek gibi sevdim çıkarsız,  beklentisiz sevdim. Eğer unutmak kolay olsaydı sevmezdim bile, şairler hep derler ya zorsa sev, sende zordun,hatta imkansızdin benim için ve ben imkansız olduğunu bildigim halde sevdim seni, sevmekten de vazgeçmedim vazgeçemeyeceğim.. bunlar rağmen bana unut diyecek olsanda, BEN UNUTMAK IÇIN SEVMEDİM Kİ... zaten gerçek aşk zor olanıymış, imkansız  olanıymiş bunu kendim den öğrendim. Imkansız olmasaydın basit, sıradan bir aşk gibi biterdi. Bu saatten sonra seni unutmak istesem bile izin verilmiyor. Tamam diyorum, unuttum diyorum, bu sefer gercekten bitti diyorum, hayatıma geleceğime bakacam artık diyorum, sonra birden seni hatirlatan bir şarkı çıkıyor tekrar başa dönüyorum. Yada bir ses gelir sesine benzeyen, bazen de el ele tutuşmuş mutlu bir çift karşıma çıkıyor. Bazen arkası bana dönük birileriyle karşılaşıyorum bakıyorum sen değilsin. Ne bileyim ışte  sevgili  karşıma çıkanlar dan kimin gülüşü, kiminin gülus dedi, kiminin kokusu, kimin yürüyüşü kocaman şehirde herkes biraz sana benziyor ama bütün şehir bir SEN etmiyor. Ahhh sevgili ne bileyim işte seni o kadar çok sevdim ki insanları sana benzetecek kadar değil baktığım her yerde seni girecek kadar çok sevdim... Şimdi sana soruyorum sevgili sende bu kadar sevdin mi beni? Nefesin gibi kalbin gibi gözün gibi sevdin mi beni..? Sevmiş olsaydın şimdi yanımda olurdun. Sevgilim beni yokluğuna alıştırdın da ya başkasıyla birlikte olmana nasıl alıştırabilirsin,  ben seni başkasıyla el ele göz göze görmeye dayanamam. Kolun da bir kadın ellerinde bir kız çocuğunun eli ve o kız çocuğunun bana benzememesi öldürür beni, yaşarken bir kez daha ölüme terk etme... daha nasıl anlatayım ki aşkımı sana AŞK kağıda yazılarak anlatilmiyor ki, Aşk bir kağıda yazılacak kadar az değil ki AŞKI yazacak olsak deniz murekep olsa bile yetmez bütün ormanlar kağıt olsa yetmez ah be SEVGİLİ seni unutmak keşke dildege söylendiği gibi kolay olsaydı... Sana son sözüm sevgili sana aşkımı helal etmiyorum ne hakkım varsa haram olsun.. haram olsun ki ahirette bir daha görme şansım olsun.. sen sevmesen de eyvallah sakkali huzur kokan adam.. sayende bu günde şair oldum, ozan oldum, şiir oldum,  ne yolu ne sonu olmayan sevdam, aşkına müebbet yediğim, sevdasına sürgün edildiğim aşkım... Bende gizli kalanım unutamadığım affet bu deli yüreği...