Evlilik Sözleşmesi

Karar

Arkadaşlar bölüm geç geldi kusura bakmayın. Ama üçüncü bölümü hızlı yazmaya çalışacağım:) Bu arada 10 vote olmadan yb gelmeyecek.

Multimedia:Asya

Gözlerim evin duvarlarında amaçsızca dolaşırken düşündüğüm tek şey o adamdı.

Baba demeye utandığım o adam...

Korkuyordum...

Neyden mi? Çevremdekileri kaybetmekten. Neyden mi? Yalnızlıktan. Neyden mi? Korkularımdan.

Belki de kabul etmeliydim. Kendim için kabul etmeliydim. Sevdiklerim için kabul etmeliydim.

İçimden cılız bir ses bağırdı.

Yapma. Hayatını cehenneme çevirme.

Belki de onu dinlemeliydim, ama yapmadım. Nedenini bilmesem de denemek istiyordum. Ben şimdiye kadar hiçbir korkumdan kaçmamıştım. Şimdi de kaçmayacaktım. Elimdeki çizim kalemini kağıdın yanına bıraktım ve telefonumu elime alıp mesaj babama mesaj attım.

Bir saate kadar Renk Kafe'de buluşalım. Yanında o çocuğu da getir.

Üzerimi değiştirmek için odama çıkarken gelen mesaj sesiyle aşağıya bıraktığım telefonumu geri alarak mesajı açtım. Mesaj babamdandı.

O çocuk?

Mesajın altında yatan 'müstakbel kocam demeni istiyorum.' lafını anlamamak için salak olmak gerekiyordu.

Hiçbir şey yazmadan yeniden merdivenlerden çıkarak odama gittim. Üzerime özensizce giyildiği belli olan, siyah bir kot ve gözlerimin renginde mavi bir kazak giydim. Yanıma telefon, para ve anahtarlarımı alıp evden çıktım.

Bir süre otobüs durağında oyalandıktan sonra otobüse bindim. Boş olan koltuklardan birine oturdum ve gelene kadar etrafı izledim. Sonunda kafeye yaklaştığımızda oturduğum yerden kalktım ve otobüsten indim.

O sırada kaldırımın üzerinde karla oynayan çocuklar dikkatimi çekti. O kadar mutlu gözüküyorlardı ki, ister istemez kendimi onlarla kıyasladım.

17 Yıl Önce...

Küçük kız babasına yalvarmaya devam ediyordu.

"Babacım lütfen dışarı çıkmama izin ver. Bak bütün arkadaşlarım dışarıda."dedi şirin bir ifadeyle. Babası ise ketum tavrını devam ettiriyordu.

"Piyano dersin var dedim Asya! Daha fazla uzatma yoksa olacakları biliyorsun!"dedi çatık kaşlarla.

Kızın ise pes etmeye hiç niyeti yoktu. Ne pahasına olursa olsun çıkacaktı işte dışarı. Yalancıktan üzgün bir ifade takındı ve konuştu.

"Tamam baba."sessizce merdivenlerden odasına çıkarken afacanca gülümsüyordu.

Odasına döndüğünde hızla montunu ve atkısını takıp merdivenlerden inmeye başladı. Bir yandan da babasına yakalanmamak için etrafı kolaçan ediyordu.

Kapıyı açarken annesini gördü. Camdan yağan karları izliyordu ve yüzünde huzurlu bir gülümseme vardı. Kız gülümsedi ve annesine görmeyeceğini bile bile minik bir öpücük gönderdi kapıdan çıkmadan. Ve sessizce kapıyı kapatıp dışarı çıktı.