Yine bir cumartesi akşamı insanların arasından bildiriyorum
Kahvemi her yudumlayışımda sana yaklaşıyorum
Gözlerimde yaşanmışlıklardan kalan yaşlarla
Sanki yeniden düşüyorum
Yine bir cumartesi akşamı hava soğuk
Yalnızlıkta usulca yürüyorum
Hızlanıyorum daha da sona yaklaştıkça
Sanki bir yere varacakmış gibi
Bu seferde bir pazar akşamı evimin sıcağında
Kendimle dertleşiyorum
Anlamasak da birbirimizin dilinden
Sanki yeniden umutlanıyorum
