Şimdi içi kırık parçalara döndü yürekler birleşse ne fayda izi geçmeyecek,
Kimse hele en derinden yaşayanlar bu acıları hiç unutmayacak unutamayacak .
İçimiz sızlayacak deli gibi can evimiz yanacak kavrulacak ama ne fayda !
O çok uzakta şimdi gelemez derler ya çocuklarını incitmemek için anneler keşke sadece çok uzakta olsalar kaybettiklerimiz.
Uzakta çoook uzakta olsalarda nefes aldıklarını bilsek yetmezmiydi kayıplarımızın ?
Parmak uçlarıma kadar acıyorum bazen şu aklımdan geçenlerin bir kısmını bile düşünüp yazarken. Keşke şöyle olsa belki böyle olsa diyerek geçiyor zaman .
Umarım bedeni ufacık yüreği kocaman miniklerin yaşadığı dünya daha güzel olur.
