วันนี้เป็นวันเดินครบรอบอายุยี่สิบปี โต้งมาหาผมทั้งที่อากาศหนาวจัด ปีนี้หนาวกว่าทุกที แต่โต้งก็ดูไม่เดือดร้อนมากนัก โต้งแต่ใส่เสื้อตัวใหญ่มาเพิ่มแค่ตัวเดียว
" สุขสันต์วันเกิดครับ อายุยี่สิบปีแล้วนะ ผมเอาเค้กมาให้ด้วย ทุกปีผมไม้ซื้อ แต่ปีนี้พิเศษ ผมอยากให้พี่ลองชิมเค้กดู"
ความ จริงวันนี้ไม่ใช่วันเกิดจริงๆของผม แต่เพราะผมจำวันเกิดตัวเองไม่ได้ โต้งเลยบอกว่าให้เอาวันวาเลนทไทน์มาเป็นวันเกิดผมแทน และทุกปีของขวัญวันเกิดผมจะเป็นดอกกุหลาบ มีปีนี้ที่เป็นเค้ก ที่มาพร้อมดอกกุหลาบช่อใหญ่
" ผมไปทำงานที่สวนดอกไม้มาน่ะ ไม่ได้ซื้อมาหรอก ส่วนเค้ก ผมก็ทำเอง ตอนนี้ผมทำงานที่ร้านกาแฟแล้ว งานไม่หนักมากแต่ได้เงินดี แต่ผมก็ไม่ค่อยได้มีเวลามาหาพี่เท่าไหร่ เพราะต้องเริ่มเก็บตัวซ้อมบาส แต่ผมจะโทรมาหาพี่ทุกวันนะ"
โต้งบอกเหมือนกลัวผมดุ
ผมยิ้มให้โต้งแล้วบอกขอบคุณก่อนชิมเค้ก
โต้งบอกว่าเป็นเค้กกาแฟ เพราะผมไม่เคยทานกาแฟ โต้งเลยอยากให้ผมลองทาน
" ขม "
โต้งหัวเราะที่ผมทำหน้าแหย โต้งเอาเค้กกาแฟไปกินเอง ก่อนจะยื่นเค้กอีกชิ้นมาให้
" อันนี้เค้กนมสด ไม่หวานมาก แต่ก็หอม พี่ทานให้หมดนะ"
โต้งบอกแล้วป้อนเค้กผมจนหมด
แต่คำสุดท้าย ผมรู้สึกเหมือนเคี้ยวอะไรบางอย่าง พอคายออกมา ก็เห็นว่ามันเป็นแหวน
" ผมไม่มีปัญญาซื้อหยกให้ เอาแหวนเงินไปก่อนนะ ไม่ต้องใส่ก็ได้ แต่ผมอยากให้พี่เก็บไว้ แทนคำสัญญาว่าผมจะมารับพี่"
โต้งบอกโดยที่ไม่สบตา ผมยิ้มให้โต้ง ก่อนยืดตัวไปจูบ
โต้งจูบตอบรับ และนั่นเป็นครั้งแรกที่โต้งส่งลิ้นเข้ามา
YOU ARE READING
平安 :: ผิงอัน หนุ่มเอ๋อกับเด็กข้างบ้าน
Short Storyเรื่องเก่า เอามาลงใหม่ ตอนใหม่ไม่มี ไม่รู้หนูโต้งต้องรออีกกี่ชาติถึงได้กินผิงอัน