เสียงเคาะประตูทำให้ผมสะดุ้งตื่น ผมเผลอหลับไปที่ข้างหน้าต่าง ผมไม่อยากเปิดประตูเพราะโต้งสั่งไว้
" ผมเข้าไปนะครับคุณหนู"
ผู้ดูแลคนเดินเข้ามาทั้งที่ผมล๊อคห้อง เขาคงมีกุญแจ เขาสั่งให้ผมอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อ
" คุณชายฟางจะมารับคุณหนูด้วยตัวเอง ทำตัวให้สมเกียรติและฐานะของนายท่านด้วยนะครับ"
เขาบอกแล้วเดินจากไป เกียรติอะไรกัน นายท่านอะไรกัน พ่อที่ไม่เคยดูดำดูดีผมเลยซักนิด ผมจะไปให้เกียรติทำไม
ผมนั่งเฉยไม่ยอมเปลี่ยนเสื้อ จนกระทั่งผู้คุมกลับมา เมื่อเห็นผมไม่เปลี่ยนเสื้อ เขาก็ขู่ผม
" ถ้าคุณหนูไม่เปลี่ยน ผมจะเปลี่ยนให้เองนะครับ คุณหนูรู้ไหม ว่าผมต้องอดทนแค่ไหน ที่ไม่แตะต้องคุณหนู"
เขาบอกและส่งสายตาโลมเลียมา ผมไม่เคยเห็นสายตาแบบนี้มาก่อน ผมไม่ชอบ และผมกลัว
ผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำและจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าทั้งที่ไม่ได้อาบน้ำ
ผู้คุมสั่งให้ผมหวีผม แต่ไม่ต้องมัด เขาเดินนำหน้าผม ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นเดินตามเมื่อเห็นผมไม่เดินออกจากห้อง
" เดินไปครับคุณหนู อย่าให้ผมต้องเสียมารยาท"
ผม ต้องเดินออกไปเมื่อเขาโน้มตัวลงมาใกล้จนเกือบถึงซอกคอ ผมตัวสั่น ผมไม่ได้เอามือถือติดมา เมื่อกี้ผมคว้ามาได้แต่มีดก่อนเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำ
นี่ป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ผมเดินไกลขนาดนี้ ผมเดินจากชั้นสองมาที่ขั้นหนึ่ง ผมถูกสั่งให้นั่งรอที่โต๊ะรับแขก
" ถ้าคุณชายฟางมา คุณหนูต้องรินน้ำชาให้เขานะครับ ลองดูสิครับ อย่าทำหกนะ"
ผู้คุมบอกแล้วสั่งให้ผมทำตาม ผมมือสั่นจนทำชาหกไปหลายรอบ เขาเช็ดชาที่หกเลอะ ก่อนที่จะจับมือผม
YOU ARE READING
平安 :: ผิงอัน หนุ่มเอ๋อกับเด็กข้างบ้าน
Short Storyเรื่องเก่า เอามาลงใหม่ ตอนใหม่ไม่มี ไม่รู้หนูโต้งต้องรออีกกี่ชาติถึงได้กินผิงอัน
