Evet sanki her günüm berbat geçmek zorundaymış gibi...Her gün acı çekmek zorundaymışım ne bileyim ölmek istiyor insan buralara kadar nasıl gelebildik? nasıl bu kadar kötü olduk? birbirimizden nefret ettik bilmek istiyor insan seviyorsun işte nefret ediyorsun ama seviyorsun! her gece ağlıyorsun! her gece hayalini kurduğun adam yok artık! yok ! yok ! yok ! oysa ne şeyler paylaştınız onunla ne çok şey yaptınız ama artık yok sen mutsuzsun belki o başkalarının kolunda mutlu belki şuan onu sevdiğini söyledi ve sen ağlamaktan... belki de ağlamakdan nefesin kesilirken onu sevdiğini söyledin ölmek istedin ona acı çektirmek için çok şey yaptın kıskandırdın kendine bakım yaptın ne bileyim değiştin o seni hiç takmadı demi sadece giderken sana bir şey söyledi ''unut beni''....BOK UNUTURUM SENİ!
İsmimi vermek istemem aslında bu hikaye de gizli şahıs olmayı tercih edenlerdenim çoğumuzun hayatı da sırdan ibaret değil mi? Gizemli insanlara bayılırım daha doğrusu şifre çözmeyi felan üşengeç bir insanım hem de nasıl kaç yaşına gelirsem geleyim ''zaten akşam tekrar yatıcaz neden yatak topluyoruz ki?''diyebilirim.Ödevlerimi zamanında yapmam,Evde bana hep üşengeç derler,Arkadş çevremde bana ''çikolata kraliçesi'' derler çünkü depresyona girdiğimde 1 kavonoz nutella,10 petito,5 tane de çikolatalı gofret yedim ne yapıyım tek arkadaşlarım onlar; müzik,kulaklığım,çikolata ve kahve bu dördünü hiçbir şeye değişmem sizinde değişmeyeceğiniz şeyler vardır öyle değil mi...?
DİKKAT!! Bu hikaye sizin hayatınızı değiştirebilir...Özellikle kızların.
