Vazgeçilmeyen Umutlar

➡1

Insan vazgeçtiği anda anlar neyi kaybetigini.Ben kaybeden olmak istemiyordum.Vazgeçen olmak istiyordum.Artık değerli insanların bile modaları geçmiştı.Artık yeni bir hayat.Yeni bir ben olmak istiyordum.

Yarım saat den beri aynı koltukta oturmuş.Serdar gilin kavgalarını izliyordum.Neden kavga ettiklerini hala çözememiştim.Çünkü onlar denklem sorusu değildi.

Serdar demişken erkek kardeşim.Erkek kardeşim demişken bir yaş küçük ben 1999 doğumluyum o ise 2000 doğumlu.

"Yeter lan yeter sabahtan beri bir iş yapacaksınız yapmıyonuz neden ama neden?"

Hastane odasında bir ileri bir geri yürürken serdar kolumdan tuttup yatağıma yatırdı.

"Ya Merin 'nin yüzünden bir erkeğin fotosunu beğenmiş instagram da sinir etti beni."

Merin ise serdar'ın sevgilisiydi.Merin'nin gerçekten çok güzel yüzü vardı.Benim aptal kardeşimi nasıl seviyor bende bilmiyordum.Merin tam bir şey söyleyecekken içeri hemşire girdi.

"Biraz dinlenmesi lazım dışarı çıkarsanız iyi olur sizi 1 saat sonra geri içeri alabiliriz."

Serdar alnımı öperek kapıdan dışarı çıktı tabiki Merin de arkasından.

2 ay önce kanser olduğumu ögrendiğim günden beri hastanede kalıyordum.Annem öleli 6 sene oluyor. Babam zaten her türlü destek veriyordu ama ben o kadar yorulmuştum ki artık kendimi tutamıyordum.Kemoterapi görmekten artık gına gelmişti.

Hemşire serumu takıp dışarı çıktı.Gene yanlızlığımla beni baş başa bıraktı.Tek başıma kaldığım zaman duvarlarla sohbet ediyordum.Sanki onlar beni duyuyormuşçasına.Seruma kesin gene uyku ilacı katmışlardı.Göz kapaklarım ağırlaşınca hissetim.Dayanamayıp kendimi uykuya teslim ettim.

"Bak kız uyanacak sus biraz ya kerem!"

Gözlerimi açmadan sesleri duyamaya çalışıyordum.Kerem gelmişti.Kerem eski sevgilim ve saçımı kazıttığım için benden ayrılan sevgilim.

"Ne zaman uyanacak ya?"

Gözlerimi ister istemez açtım.Niye geldi ki bu şimdi.

"İyi misin? Seni çok merak ettim."

Bok.Çok merak ettin benim en kötü günlerim de nerdeydin be! Çirkin olduğumu düşünüp benden ayrıldığın zaman nerdeydin?

"Git."

Zor da olsa git diyebilmiştim.

"Ben.Ben özür dilerim."

Yavaş yavas serumun etkisi geçiyordu.Biraz doğruldum yatakta.

"İstemiyorum senin özrünü falan gider misin lütfen!"

Bana üzgün bakışı yapıp kapıdan çıktı.Merin'e dönüp

"Serdar nerde?"

"Arkadaşını garajdan alacakmış."

Evet bugün küçüklükten beri kavga ettiğim 3 yıldan beri de görmediğim "şahıs"gelecekti.Patates Giray geliyordu .

Kemoterapi'ye 2 günde bir giriyordum yani bugün yoktu.Rahattım.Merin 'le biraz sohbet ettikten sonra kapı açıldı resmen kapıyı açık gören herkes giriyordu.
Serdar gelmişti arkasında ise uzun boylu esmer bir yakışıklı ile girdi.

"Bu kim?"

"Giray."

Ne olamaz.Oha be çocuk resmen evrime kafa atmamış tekmeyle girmiş.

"Geçmiş olsun Elsu."

"İnşallah geçecek."dedi Serdar.

"Saol.Çok değişmişsin."

"Sende ama daha çok güzelleşmişsin."

Yüzümü ateşler basınca.Hemen konuyu değiştirdim.

"Neden döndün ankara'dan?"

Sesim birden çok kötü çıkmıştı.Kafam çok ağrımaya başladı.Nefes almam zorlandıkça kendimi sıkıyordum.Serdar koşarak hemşireye söyledi.

"Siz dışarı çıkın lütfen!"

Nefes almam git gide azalıyordu.Giray hemşireyi dinlememiş elimden tutuyordu.Doktor koşarak yanıma gelince benim bilmediğim birşeyler yapınca nefes almam daha çok kolaylaştı.Derin bir nefes aldım.Şükürler olsun Allah 'ım.

Her nefes aldığınıza dua edin.Doktorlar odadan çıkınca uyuma istegi üzerine uykuya daldım.

Ve birinci bölüm..Oy vererip ve yorum yaparsaniz çok sevinirum seviyorum sizi.