Onun İçin Üzülmek

1 0 0
                                    

Sabah kahvaltımı yaptıktan sonra dışarı çıktım Burak kapımın önünde mi diye çok merak ediyorum.Ayakkabılarımı giydikten sonra direk kapının önünde atladım fakat Burak yoktu nedense üzülmüştüm.Neyse okula kadar yürüdüm belki de okuldadır.Okula vardığımda hiç kimse gülmüyordu biraz garip geldi sonra birden herkes bana baktı neden baktıklarını anlamamıştım neyseki aralarından sıyrılabilmiştim.Sınıfa çıktığımda direk gözlerimi Burağın sırasına çevirdim.Ama çanta felan yoktu.Anlaşıldı bugün okulum zehir gibi geçicekti.2 ders sonra bende çantamı toplayıp okuldan kaçtım tabi herkese "hastayım,annem aşağıda"demiştim yoksa bu salaklar hocaya ispitler zaten aşağıdaki öğrenciler beni bile tanımıyo sınıfımı,öğretmenlerimi tanımıyorlar yani okuldan sıyrılmak için güzel bir fırsat.Direk eve doğru koşmaya başladım.Eve gider gitmez Burağa yazdım."hastayım"dedi.Içim rahatlamıştı.Neden telaş yaptım ki.5 dk sonra okuldan Zeynep beni aradı."Herkes seni ariyo"dedi korktum ve "hastayım"dedim.O da "Tmm,geçmiş olsun"dedi.Sonraki gün yatağından kalktım ve aynaya geçtim bildiğiniz umutsuz vakaydım.Direk duşa girdim.Sonra okul kıyafetlerimi giyip aşağı indim kahvaltımı yaptım sonra bitkin bir şekilde dışarı çıktım.Çıktığımda Burak karşımdaydı.Koşup sarılmak istedim ama yapamadım hiç bişey olmamis gibi yanına gittim "nasılsın,iyisin umarım"dedim o da "merak etme iyileştim yani öksürükleri saymazsak"dedi yüzümde küçük bir tebessüm vardı.Okula gelmiştik ilk ders matematik.Matematik dersinde Burak beni dürtüyordu sonra arkamı dönüp "Ne oldu Burak"dedim elinde bi kağıt vardı tam sorucam ken "şu kağıdı Alara'ya verir misin?" Dedi sonra gözlerini tahtaya çevirdi.Çaktırmadan okumak istedim ama ben böyle birisi değilim bunu yapamazdım.

Hayat KilidimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin