notes from underground : jaeyong

d

tae onu önemsemedi. zaten iki gün sonra okul vardı ve o zaman özür dileyebilirdi. kesin ve net bir şekilde yaptıklarından pişmanlık duyuyordu. 

iki gün sonra okul başladığında konuşma metni bile yanındaydı. özürünü kabul etmezse her şeyi yapacaktı. 

aradan bir hafta geçti, iki ve üç derken haftalar birbirini kovaladı.

ve sonra o haber geldi.

jung ailesinin evi yanmıştı ve düşen çatı kirişi sadece bir kişinin ölümüne neden olmuştu. hiçbir eşya kurtulamamıştı o yangından. Sadece panik odasına saklanmış bir kitap dışında.

ve jaehyun, oğlunun kime aşık olduğunu bilecek kadar muhteşem bir anneye sahipti.

tae o gün titrek ellerle kitabı aldığında içinden bir kağıt düşmüştü.

 o sıralar ancak on dört yaşındaydım 

hayatım o zaman bile sönüktü

derbederdi

yabani sayılacak derecede bir başımaydım

kimseyle arkadaşlık etmiyor

konuşmaktan kaçıyor

gitgide daha çok kabuğuma çekiliyordum

yapabildiğim tek şey, sadece okumaktı

ve seni sevmekti

bu durumda bile bana tekrar hissettirdiğin için teşekkürler

seni seviyorum

ve anneme söyleme olur mu

onu üzmek istediğim son şey bile değil

tae'nin şüphesi işte o zaman doğrulanmış. çünkü bu sıradan bir yangın değil. ustaca planlanmış bir intihardı ve her şey kendi suçuydu.