Takıntılı

Kütüphane ve Takıntı

Okul bitişi oyalanmadan kütüphaneye giriş yaptım. Ve bir kolun beni çektiğini hissettim döndüğümde ise oydu. Otur dedi sandalye çekti. Aslında o kadarda kaba biri görünmüyordu. Konuya giriyorum Ceren ben seni uzun zamandır tanıyorum. Trafik kazası yaptığında bi araba seni hastaneye götürmüştü hatırlıyormusun diyince sustum ve evet anlamında gözlerimi yumdum. O kişi bendim Ceren sen gözlerini açana kadar gitmedim hep oradaydım ailendeki telaşı izlemekle yetindim. Eski okulunda seninle alay eden erkekler yüzü mor geldiği zaman okula onları ben yapmıştım dedi ve bana yaklaştı. Ben hala şoku atlatamayıp.
Neden bunca zaman konuşmadın benimle diye sorabildim
-Konuşmayı çok istedim. Ama peşinden gelip tam konuşcakken salak saçma güzel haraketlerinle karşılaştım ve birdaha vazgeçtim. Bu okulda seni görünce çok şasırdım açıkcası ve bana bakınca herşeyi biliyorsun sanmıştım ama meğer habersizmişsin olaylardan diyip güldü
Bir süre birbirimizi tanımak için konuştuk. Ve telefonum titredi arayan Ecrindi. Açamadım ve telefonu tamamen kapattım. Hakkımda benden çok şey biliyordu. Bu olay beni hem tedirgin hemde mutlu etmişti. Saat ilerlemişti ve vedalaşıp eve gittim.
Annem-günün nasıl geçti?
-Güzeldi anne memnunum okulumdan dedim ve yemek yiyip odama gittim. Bir mesaj geldi telefonuma.
+Camı aç. Derin bir nefes al ve dışarı gel seni bekliyorum. Bu mesajla birden titredim. Çöp atmaya gidiyorum diyip dışarı çıktım. Sağa sola bakındıktan sonra tam içeri giricekken gene kolumdan çekildim bu duruma alışmaya başlamıştım. Ama arkama döndüğümde güzel bir manzarayla karşılaşmadım. Yüzümdeki gülümsemeyi bi endişe kaplamıştı. Hayretle Rüzgar'ın yüzüne bakarken
-Yüzüne noldu diye sorabildim
Rüzgar: Endişelenme ufak bir kavgaydı sadece okulda anlatırım. Iyi olduğundan emin olmak istedim. Ceren kızmadın umarım.
-Rüzgar kızmadım ama benimle alakası ne bu durumun?
Rüzgar: Ah be güzel gözlüm hiç birşeyden haberin yok endişelenme sana birşey olmasına izin vermiyeceğim diyip sımsıkı sarıldı. Bende o an sadece sarılmanın,kokusunu almanın keyfini çıkardım ve eve girdim.
Annemle biraz oturduk ve bir anda elektirikler gitti. Camlar kırılmaya başladı. Küçük kız kardeşimin çığlığıyla birlikte yukarıya koştum. Annem yerde yatıyordu korunuyordu sanırım. Yanına gidip
Rüya sakin ol. Ben burdayım ablacım sus şimdi lütfen dedim. Ve kafasını göğüsüme yasladım. Alt kapının açıldığını duydum ve kardeşimi hemen kucağıma alıp ağızını kapattım. Salonda bir çığlık duydum. Evet o benim annemdi bağıran benim annemdi. Ama dışarı çıkıp kendimizi açığa vermek Rüya için çok tehlikeliydi. Bir dolaba kapattık kendimizi. Evde 3 erkeğin konuşması duyuluyordu. Nerde bu lanet olasılar diye bağırıyorlardı. Kardeşim ağlamaya hazırken sus isareti yaptım. Her yeri didik didik aradılar ve bi kağıt yırttı kalemi eline alıp yazı yazıp küfür ederek evden çıktılar hala ışıklae yoktu. Bu durum çok kötüydü. Rüyayı oraya saklayıp ben gelene kadar çıkma saklanbaç oynuyorlar ablacım dedim. Elime bir fener alarak gittiğimde merdivenden kaydım ve birşeye çarptım. Çarptığım kişi annemdi. Alnında bir bıçak vardı. Bağırmamak için zor tuttum kendimi. Ve hemen ambulansı,polisi ve rüzgarı aradım. Hızlıca park edilen bi araba sesi duydum. Rüzgar koşup sarıldı. Ben ise nefret dolu gözlerimle ona bakıyordum. Neler oluyor Rüzgar! Diye bağırmakla yetindim
Ceren açıklıyacağım ama bu gece Rüyayla bizde kalman lazım dedi. Rüzgarlara gittik. Rüyayı uyuttum ve olayın aslını anlatmaya başlayınca şaşkın ve dolu gözlerimle ona baktım. Sadece baktım ve gözümden süzülen 2 damlayı elinin tersiyle sildi.
Böyle birşey nasıl olabilirdi. Canından kanından olan insanların üstüne nasıl böyle cani kişiler salınırdı? Anlamakta çok zorluk çekiyorum. Ve çok korkuyorum. Şimdi bizi bi aileyemi vereceklerdi? Yoksa yurdamı? Bu soru bütün gece aklımı kemirdi ve uyuyamadım sadece Rüya'nın ve Rüzgar'ın uyuyuşunu izleyip. Sadece yanımda oldukları için dua etmekle yetili kaldım. Sabah ne olaylar bizi bekliyordu bilmiyorduk. Ama belliki hayatımızı çok etkileyecek.