Πρωτόπλαστοι;

Κεφάλαιο 2

7.

Ο

ι μέρες κύλησαν σαν νερό στην πανέμορφη ακτή του Καϊάφα. Ο ήλιος δεν ήταν τώρα τόσο δυνατός όσο τον Αύγουστο αλλά ούτε και τόσο αδύνατος ώστε να χρειαστεί να φύγουμε αναζητώντας καταλληλότερο καταφύγιο από την σκηνούλα μας.

Μια βόλτα στην Ζαχάρω με το τζιπ έφτασε για να προμηθευτούμε τα σακιά με την ξηρά τροφή του Αρίωνα και τις δικές μας προμήθειες.

Μερικά ρούχα δε, που διαλέξαμε μαζί με την Εύα, το καπέλο της και λίγα καλλυντικά, μου έδιωξαν και την τελευταία αμφιβολία ως προς την ανθρώπινη φύση της.

Τι να πω; Κάθε μέρα που περνούσε μου φαινόταν ομορφότερη, εξυπνότερη, και την ένοιωθα πια σαν την αδελφή ψυχή που αναζητούσα.

Στην "ιδιωτική" μας παραλία ξεχνούσα τα πάντα και με τις επαναλαμβανόμενες δόσεις της ουσίας που δρούσε σαν εμβόλιο νοιώθαμε περίφημα και οι τρεις μας αφού ευτυχώς ο ιός δεν μπορούσε να προσβάλει τον Αρίωνα.

Ακόμη και η προφορά της βελτιώθηκε και είχε πια σαν την δική μου. Ένα μίγμα Θεσσαλονίκης και Ακρωτηρίου Κανάβεραλ.

Τα νέα του κόσμου που έβλεπα στον μικρό φορητό δέκτη δεν ήταν και τόσο καλά. Η επιδημία είχε εξαπλωθεί σ΄ολόκληρο τον πλανήτη και όλα έμοιαζαν πια πως ακολουθούσαν τον δρόμο της εξαφάνισης του ανθρώπινου είδους.

Ίσως ήταν γραφτό να το συνεχίσουμε εγώ και η Εύα θα μου πείτε. Γι΄αυτό κι΄εγώ είχα ήδη ξεκινήσει τις εντατικές προσπάθειες προς αυτήν την κατεύθυνση. Καλά δεν έκανα;

Όσο για την Εύα; Ο ζήλος της ξεπέρασε κατά πολύ και τις μεγαλύτερες προσδοκίες μου. Τέλεια αυτή η κοπέλα από κάθε άποψη δεν νομίζετε;

Ζούσα σαν σε όνειρο. Σε κανονικές συνθήκες κάτι ίσως και να είχα υποψιαστεί. Αλλά με αυτές; Ευτυχώς που η αναπνοή

γίνεται αυτόματα χάρη στην ειδική και ανεξάρτητη από εμάς λειτουργία του εγκεφάλου.

Ε και; Θα μου πείτε. Τί ε και! Θα σας απαντήσω. Είμαι ικανός να ξεχάσω να πάρω ακόμη και ανάσα όταν χάνομαι μέσα στο καστανό βλέμμα της. Τόσο πολύ. Αυτά παθαίνεις όταν πέφτεις με τα μούτρα στην επιστήμη. Καλά να πάθω το λοιπόν.

«Εύα, έλα να με βοηθήσεις σε χρειάζομαι».

«Καλά έρχομαι». Πάλι μουσική στ΄αυτιά μου. Το ξέρω σας κούρασα αλλά δεν μπορώ να μην το αναφέρω. Τόσο τέλεια μελωδική φωνή! Σαν να κούρδισε τις φωνητικές της χορδές ο ίδιος ο Ύψιστος, με τα χεράκια Του.