Dream: Good or bad?

3

Schodząc po schodach, Yato poczuł ogromny ból w piersi. Przycisnął do dłoń i wszedł do kuchni. Pierwszą jego myślą było to, że Yukine robi coś złego lub źle się czuje - dotychczas zawsze przez niego tak cierpiał.

Spojrzał na siedzącą na ziemi Hiyori i na chłopca obok niej. Śmiali się z czegoś i wręcz pochłaniali śniadanie. Przecież aż tak nie można udawać radości. Nie da się, prawda?

Wszedł powoli do pomieszczenia, nie został nawet zauważony. Przeszedł za Yukkim i położył mu bluzę na głowie i zajął miejsce po drugiej stronie Hiyori, naprzeciw chłopca, który momentalnie zesztywniał.

- S-skąd ją masz? - wyjąkał, biorąc ubranie do ręki i kładąc ją obok siebie.

- A, nie uwierzysz, leżała na komodzie. - uśmiechnął się. - Nie ubierasz? Nie jest Ci już zimno?

Blondyn zrobił się cały czerwony i spuścił głowę, zaciskając oczy.

- Chyba już mu gorąco. - zachichotała dziewczyna. - Taki młody, a taki gorący. - wybuchnęła radosnym śmiechem.

Chłopiec zignorował jej uwagę i jeszcze bardziej zarumieniony przyspieszył jedzenie. Skończył w ciągu kilku sekund i wciąż jeszcze z pełnymi ustami, wstał i wybiegł z pomieszczenia, oznajmiając niezrozumiale, że musi coś załatwić.

- Co mu się stało? - spytała dziewczyna, wciąż rechocząc w najlepsze.

- Musi coś zrobić. - bóg wzruszył ramionami i zabrał się za jedzenie.

- Jego zachowanie bylo zabawne, dlaczego się nie śmiejesz? - spojrzała na niego, nie potrafiąc się uspokoić. - Czyżby wszechmogący Yato nie miał dziś humoru?

- Och, ja będę miał dziś jeszcze wiele okazji do tego, żeby się śmiać.

~~~

- Po co Ci te kajdanki? - spytał cicho, rozkładając ręce, by nie można było ich spiąć.

- Bo byłeś niegrzeczny, maluchu. - powiedział lekko zachrypniętym głosem. - Nie słuchałeś swojego pana, więc trzeba Cię ukarać. - uśmiechnął się, a jego oczy aż błyszczały.

- Ale przecież byłem grzeczny! - pisnął przerażony chłopiec, oddychając ciężko.

- Oj, dopiero będziesz... - zaśmiał się. - Zaraz Cię nauczę posłuszeństwa, Yukki.