Merhaba yeni gün, yine mi sen ?
yine mi onsuzsun neden getirmedin onu beraberinde ?
Seni her defasında tek görmek cehennem ateşinde kavrulmak gibi ve bu lanet biraz iç acıtıyor.
Tek uyanmak can sıkıcı, halbuki bi aralar sevdiğim adam vardı yanımda. Öperek uyandirirdim gözlerinin kenarından, kirpik uçlarından.
Saçlarım deyerdi yüzüne uyanırdı hemen ve kolayca.
Tek gelmene sevinemiyorum yeni gün.
Çünkü ellerim üşüyor insanların kaos halinde olduğu bu boş yollarda, bedenim titriyor geçtiğimiz sokaklarda.
Yiyemiyorum artık pamuk şeker, ağzıma yakışmıyor onsuz.
Martılar benden birşeyler bekliyor gibiler gözlerim devrik, kafam önümde oturuyorum denize karşı.
Dudaklarım kupkuru bi zamanlar dilimle hep ıslatırdım o görüşme alanımıza gelmeden.
Güzel giyinirdim, açık bırakıdım saçlarımı.. Kırmızı rujla tamamlardim kendimi çoğu zaman. Gülüşümü daha da güzelleştiriyordu.
Aşık olurdu bana her defasında.. Bir çok kez aşık olurdu.
Gözlerimin icine bakardı, ben ise bi çok kez dalgaya alırdım gözlerinin içine bakarak saçlarımı düzeltirdim, ne sağlam gülerdik ama..
Çok da güzel sevisirdik, yakışırdım tenine..
Bu uyum en ünlü bir ressamın tablosunda bile yoktu..
Şimdi o da yok.
Sonra da yok.
Hiçbir zaman yok.
Ve asla olmadı.
Bulunduğum oda bembeyaz. Bi tane yatagim var rahat değil pek. Dışarıda ağaçlar var sık sık damlalar iyi süslüyor onları.
Bi kaç insan var aşağı da hepsinde aynı kiyafet.
Herneyse yazımı sonlandırmam gerek, birazdan ilaçlarımı getirecek tanımadığım biri,
Hoşçakalın..
