"Senden nefret ediyorum." diye söylendi babası, buz gibi bakan
gözleriyle.
"Keşke doğmasaydın! Keşke senin gibi bir kızım olmasaydı!"
Babasından aldığı buz mavisi gözleri doluverdi kızın.
Kirpiklerinin ardından süzülen yaşlar, onun son gözyaşları olacaktı.
Sessiz bir yemin dolaştı dudaklarının ucunda. Bir daha kimse onu üzemeyecekti.
Kimse, ağlatamayacak; hiç kimse mahremine bu denli alçakça tecavüz edemeyecekti!
Aslı Erdem, başını kararlılıkla kaldırarak alev alan gözleriyle babasına baktı."Pişman olacaksın," diye mırıldandı. "Çok pişman olacaksın baba."
Oysa bilmediği bir şey vardı ki kader; Aslı'nın en korktuğunu, en sakındığını, en çekindiğini kalbinin orta yerine doğru üfleyecekti.
Aşkın sessiz adımlarının kulak tırmalayıcı haykırışları, kızın yüreğinin sızısını kanatmaya başlayacaktı.
Aslı Erdem, hayatının en çetin savaşıyla karşı karşıya kalacaktı.
Sevdayla.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AZAT
General Fiction* Aslı Erdem, babasından alacağı intikam için planlar kurarken kaderin en güzel planının kendisi üzerine olduğundan elbet bihaberdi. Babasının kendisine sunmuş olduğu muhteşem "zengin" yaşamı, elinin tersiyle itecekti belki ama o bataklığa, babasını...
