1. Bölüm

66 11 8
                                    

Her zamanki gibi güzel bir gün , ve yine okul ,sabah erken kalkıp o okula gitmek ;Biz öğrenciler neden okulu sevmeyiz ki , aslında okul bizim ,tek öğrenmek için gittiğimiz bir yer değil .Mutlu olduğumuz arkadaşlarımızla eğlendiğimiz bir yer ; neyse okula gitme zamanı ve okuldan içeri girdim ve arkadaşım Melisa yı gördüm o benim en yakın arkadaşım ben onu ,oda beni çok seviyor onunla lisede tanıştık. Ama, iki senede çok iyi bir dost olduk . Ama o benim şizofren olduğumu bilmiyor, eğer böyle biri olduğumu bilseydi ,benimle arkadaşlık yapmazdı ,ve ondan sakladıgım bu sırrı aramızda ki, dostluğun tek engeli ; bende bunu fark ettikten sonra bir doktor gittim o da benim bu hastalığın çok büyük engelleri olacagini okulda bile ,sorun yasabileceğimi söyledi buda beni çok tedirgin esmeye başladı ,bende bunu kimseye söyleyemedim çünkü benimle kimse arkadaşlık yapmayacaklarını biliyordum onlardan farklıydım , insansın ama onlara göre değişik davranıyorsun . Saçmalıyorsun kendini değişik hissediyorsun. Artık herkes biliyor.
Şizofren olduğumu, ama benim için bu bir sorun değil, artık hiç arkadaşım yok kimse benimle dost olmak istemiyor, ama beni yarı yolda bırakan herkese bunu ödeteceğim. artık hepsi benden korksun çünkü benim hastalığımı yayanlar bunu çok kötü ödetecegim; ve okul çıkışı o karanlık eve gittiğimden kimsenin haberi yok sanırım tek bir kaç arkadaşım biliyor onlarda zaten o evde yaşıyorlar. Evde beş kişi kalıyorlar annesi , babası kardeşi ve o yapışık kardeşler onlar hep bir arada geziyorlar ; beni Kendi kendime konuştuğumu zanetselerde, benim yanımda yapışık kardeşler var onlarda benimle aynı okula gidiyorlar ama onlar benden büyük ler onlarla da kimse arkadaşlık yapmıyorlar çünkü onları kimse görmüyor. Ben onları da çok seviyorum. Melisa artık beni eskisi kadar sevmiyor,ben onu hala çok seviyorum ve akşam oldu. Yapışık kardeşlerin yanından çıktıktan sonra eve gittim. Ve sabah oldu, alarm başımda " zır " "zır" diye bağırıyor hemen kapattım, çok sinir bozucu bir ses elimi, yüzünü yıkadık tan sonra kıyafetlerimi giydikten sonra çıktım. okuldan içeri girdim ve gözlerim birini arıyor kim olduğunu bilmiyorum. Ve gözüm birine takıldı , yakışıklı bir çocuk
Sanırım benimle aynı yaşta onu daha önceden tanıyor gibiyim ama bilmiyorum.

Sıradan(!) Hayat #Wattys2017Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin