Gökkuşağının Sekizinci Rengi

1●Çakıl

Gözlerinin ışıldamasının ardından gelen karanlık ellerde boğulduğunu hissediyordu.Kirli eller boynuna katran akıtıp yutkundurmak istiyordu.Karanlıktan bir parça bulutlardan kopup havada süzüldü.Küçük kız avucunu havaya kaldırıp karanlığın avucuna yerleşişini izledi.Avuç içinde bıraktığı ince sızının yanında göz bebeklerinden karanlığın içindeki acı yansıyordu.Ayna işlevi gören mavi gözlerini kıstı.İçindeki dürtüye engel olmaksızın karanlığı kurumuş dudaklarına yaklaştırdı.

Tadına bakmak istiyordu.

Dilinin üzerinde eriyen karanlığın tadı acıydı.Yüzündeki buruşmayı saklamadan bulutlardan ardı ardına süzülen karanlıklara baktı.Acı bir rüzgar yüzüne çarptığında istemsizce yutkundu.Karanlığın acı tadı tırnaklarını yemek borusuna geçirerek ilerledi.Sarsıcı bir ağrı satır başlarında peydahlandığında cümlelerinin önüne bir sütun çekilmişti.Gözlerinin rengi laciverte dönerken gözlerinin her şeyi daha net gördüğünü fark etti.

Karanlığın tadına bakarken yutmuştu.

Aylar yıllar ilerledikçe o karanlık içerisinde büyümüş dallarını beynine kadar ulaştırmıştı ama bir patlama noktası bekliyordu,bardağı taşıran son damlayı...Karanlığın bağlı olduğu zincire balta vuransa önce annesinin ardından babasının gitmesiydi,daha sadece 6 yaşında onu terk eden anne ve babası...

Yaşına rağmen yaşıtlarından çok farklıydı.Oyun oynamaktan,gezmekten hoşlanmıyordu ve ya karanlıktan korkmuyordu.Bunun nedeni içinde beslediği karanlık mıydı? Çoğu zaman düşünceleri boştu.Yaşını getirisi olan bir şey miydi bilinmese de birçok şey hakkında düşünemiyordu.Belki de düşünmek istemiyordu.Çabuk büyüdüğünü biliyordu.Belki de şimdiden yaşlanmıştı.

Yalnızlığını önüne serercesine ayaklarına vuran deniz dalgalarını izliyordu yine.İzmir'in deniz kenarlarının dolu olmasına rağmen kuytularda kalan bir kenarı boştu.Burayı keşfettiği için içinde bir mutluluk vardı.Yalnız kalmak hoşuna gidiyordu.Ne kendisine acıyan gözlerle bakan teyzesini ne de kocasını görmek istemiyordu.Aslına bakılırsa onlarla beraber kalmak bile istemiyordu.Başlarda bu hareketlerine çok tepki gösterseler de artık alışmışlardı.Ona karışmıyorlardı.

Dizlerini karnına çekip kollarını bacaklarına sardı.Denizin uçsuz bucaksız görüntüsü zihnini tırmalıyordu.Gözleri önünde belli belirsiz canlanan sesler damarlarını çekiştiriyordu.''Kızım yavaş.'' kahkahalara karışan seslerle gözlerini yumdu acı acı.Onları özlüyordu,yeterince hatırlamasa bile.Zihninde beliren bir çığlık sesi gözlerini aniden açmasına neden oldu.Devamını duymak istercesine sırtını dikleştirip oturuşunu düzeltti.Ama hayır,ses zihninden değil kayalıklardan geliyordu.Ani bir dürtüyle kayalıklara ilerledi.

Sokaktan oldukları anlaşılan 4 erkek bir kızı kayalıklara itmeye çalışıyordu ama kız o kadar dişliydi ki onlara durmadan karşılık veriyordu.Gülümsedi.Kız durmadan ellerinden kurtulmaya çalışıyor avuçları arasındaki şeyi ısrarla korumaya devam ediyordu.Bir an avucundaki şeyin ne olduğunu merak etti.Sonunda kızı kıstırıp tuttuklarında kız da çırpınmayı bırakmıştı ama içten içe korkuyor,avuçları arasındaki şeyi her şey pahasına korumak istiyordu.''Ver artık şunu!'' yüzü tozlar içindeki çocuğun bağırışı kızın irkilmesine sebep olmuştu.Korku dolu gözlerle çocuğunun kirli yüzüne baktı.Yüzünde en ufak bir merhamet kırıntısı yoktu.Hem sayıca hemde güç olarak onları alt etmesi imkansızdı,bunun bilinciyle gözlerinden bir damla yaş süzüldü.

Kızın kahverengi gözlerinden çenesine akan yaşı gördüğünce kaşları çatıldı ve hızlı adımlarla yanlarına yürüdü.Beşinin de gözleri üzerine döndüğünde kaşlarını biraz daha çattı.Birden ilgi odağı olmak canını sıkmıştı.Çocuklar korkuyla birbirlerinin gözlerine baktılar.Kızı hızla kayalıklara itip koşarak uzaklaştıklarında kızdan acı bir inleme duyulmuştu.Siyah saçları yüzüne dökülmüş bakışlarını kapatmıştı.Ayağa kaldırmaya davrandığında kız ani bir hareketle kolunu savurdu.Avuç içindeki ince acıyla dişlerini sıkıp geri çekildi.