Him.

Hoofdstuk 8

Die ochtend word ik wakker. Ik kijk om me heen. Slaperig knipper ik met mijn ogen. Voorzichtig ga ik rechtop zitten en wrijf even met mijn handen door mijn gezicht. Ik gaap even en ga maar weer terug liggen. Ik kijk op mijn mobiel die naast mij op het nachtkastje ligt. 9.23 uur. Ik zucht even en gooi mijn dekens van mij af. Ik trek mijn jogginsbroek van gisteravond weer aan. Het T-shirt van Tim houd ik nog lekker even aan. Ik loop met mijn slaperige hoofd naar beneden. Beneden in de woonkamer is niemand. Dan maar even kijken in de keuken. Ook niemand. Tim zal vast nog slapen, denk ik bij mijzelf. Ik loop maar naar het aanrecht toe. Ik kijk in alle kastjes. Uiteindelijk vind ik een kastje waar ontbijtspullen inzitten. Ik pak de spullen en zet ze op tafel. Ik zie een waterkoker staan, doe er water in en laat het koken. Nu nog op zoek naar de theezakjes. Ik rommel even wat in de kastjes. Ineens hoor ik een kuchje achter mij. Ik schrik en draai me om. Tim staat recht voor mij. Ik kan zijn adem bijna voelen. Ik kuch ook even ongemakkelijk. "Ik zocht de theezakjes." Zeg ik. Een kleine glimlach vormt er op zijn gezicht. "Ook goodmorning Jessica." Zegt hij. "Ehm... Ja. Goedemorgen." Zeg ik. Hij lacht even en gaat dan nog wat dichter op mij staan. Hij steekt zijn arm uit naar een kastje boven mij. Hij staat nu echt dicht op mij. Oké Jessica. Blijf bij de tijd. "Alsjeblieft." Hij geeft mij een theezakje. Tim pakt 2 broodmessen en neemt ze mee naar de tafel. Hij gaat alvast zitten. Ik doe het theezakje in het water. Ik neem de theepot ook mee naar de tafel. Ik schenk wat thee bij hem in. "Lekker geslapen?" vraagt Tim als ik thee bij mijzelf inschenk. Ik kijk hem even aan en keer mijn ogen dan weer terug naar mijn theekopje. "Ja, heel lekker. En jij?" vraag ik hem. "Ik slaap altijd goed" zegt Tim met een knipoog. Ik glimlach even. Ik smeer een broodje en neem een hap. "Lekker?" vraagt Tim. Ik wil antwoorden maar ik heb mijn mond vol. Ik maak een gebaar dat hij even moet wachten. "Ja, het is heerlijk." Zeg ik. "Ik was al even wakker, maar ik moest even een ander shirt aandoen." Zegt Tim. "Het is al goed." Zeg ik.

Na het ontbijt ruimen we alles op en gaan we gezellig wandelen door het bos. Tim parkeert de auto bij het parkeerterrein. Gelukkig is het rustig. We hebben beide een rugzak om met eten en drinken. We wilden graag lunchen in het bos. We lopen al even als ik begin met praten. "Het is eigenlijk best wel raar, dat jij als bekend iemand gewoon door het bos loopt. Niet even 1,2,3 iemand roepen om iets voor je te doen. Maar dat je zelf gewoon lekker normaal wil doen." "Ja, het is inderdaad misschien wel raar. Ik vind het zelf veel leuker om gewoon normaal te blijven. Als ik op tournee ben heb ik er allemaal mensen voor. Nu is het gewoon de kunst om het zelf allemaal uit te vinden." Zegt hij. "Dat klopt." Zeg ik. We wandelen even verder als we een leuke picknick tafel tegenkomen. We stallen onze spullen uit. We gaan zitten. Verderop is een meertje. Ik hoor het water golven. Het is stil tussen ons. Als we de lunch op hebben gaan we even bij het meertje zitten. Ik kijk naar het meertje. Het water golft op en neer. Tim gaat dicht bij mij zitten. Ik voel dat hij mij aankijkt, maar ik weet het niet zeker. Als ik hem even aankijk, zie ik dat hij mij inderdaad aankijkt. Ik kijk snel weg. Ik tuur terug naar het water. Hij pakt voorzichtig met twee vingers mijn kin vast en duwt mijn kin langzaam naar zijn gezicht toe. Ik heb niet de tijd om te reageren, omdat ik ineens zijn lippen tegen de mijne voel. Ik hoef niet lang na te denken en kus hem in volle overtuiging terug. Even daarna verbreekt hij de kus. Tim gaat even beter zitten en schraapt dan zijn keel. "Lieve Jessica. Vanaf het eerste moment, nadat je me in de school vroeg over het toilet vond ik je al leuk. Niet iedereen spreekt je aan met iets doodgewoons. De meeste mensen willen wat van mijn beroemdheid. Maar jij niet, dat merkte ik gelijk al aan je. Je wist niet wie ik was. Ik ben voor je gevallen, heel hard. Niet alleen om het feit dat je niet wist wie ik was, maar voor het feit dat je de moeite hebt genomen om me echt te leren kennen. Dat doen niet veel mensen. Jij was een van de weinige meisjes die mijn muur konden doorbreken. Daar ben ik je erg dankbaar voor. Liefste Jessica, wil je alsjeblieft mijn vriendin zijn?" Het blijft even stil. Ik weet geen woord uit te brengen. Ik krijg tranen in mijn ogen. "Jessica, zeg wat alsjeblieft." Zegt Tim. "Ja, heel graag Tim." Zeg ik. Ik doe moeite om niet te gaan huilen. Zijn hele gezicht straalt. Hij zoent me meteen. Ik kan hiervan genieten. Hij mag wel bekend zijn, voor mij is en blijft hij gewoon Tim Weijland. Hand in hand lopen we terug naar de auto. Mijn dag kan niet meer stuk.