Merhaba :)
Size birinden bahsetmek istiyorum bugün. Benim için gerçekten önemli ve değerli olan birinden, ömrümde onun gibi biriyle bir daha karsilasamayacagim birinden...
Onunla küçüklükten beri gelen bi düşmanlığımız vardı aslında. Babalarımız dost olduğundan bizimde dost olmamızı çok istiyor, ne zaman yan yana gelsek bizi aynı odaya tikamaya çalışıyorlardı. Bu da bizi birbirimizden sogutuyordu ve ben ona gerçekten çok sinir oluyordum :))
Turuncu turuncu saçlarıyla bana gıcık gıcık bakması bunu tetikliyordu. O da benim icin ayni duyguları besliyormus meğer. Mesela birgün babam onu ve kuzenlerini bizim eve beni cagirmalari için yollamıştı. Ben de onun bizim eve doğru gelişini görür görmez uyuyor taklidi yapmıştım ve annenin seslenmelerine cevap vermemiştim. Simdi ise keşke diyorum, keşke o zaman gitseydim çağırdığında belki de onunla daha erken dost olacaktım. Sonra birgün köyde başka bir arkadaşımla geziyorduk ve gerçekten çok keyifli vakit geçiriyorduk. Sonra onu gördük. Turuncu saçları uçuşa uçuşa bisiklet sürüyordu. Ben direk yüzümü burustururken arkadaşım bana "Çağıralım mı?" diye sormuştu. Meğer onlar da arkadaşıymış. Ve ben istemeye istemeye kabul etmiştim. Ve o gün biraz vakit gecirmemiz bile yetmişti. Ama hala içten içe sinir oluyordum ve onu dışlamaya çalışıyordum.:)
Ertesi yıl yaz başladığında tekrar onunla vakit geçirmeye başladık ve ben sonradan gerçekten kendimden utandım. Önyargılı davrandığım için kendime kizdim. Yıllar sonra onun dostlugundan on yargili olmamayı öğrendim. Simdi hala birbirimizden nefret ettiğimiz günleri konuşup guluyoruz. İnanın bana küçükken bu kızla ilerde çok sıkı arkadaş olacaksın. Bir derdin olduğunda sarılacağın tek tük dostlarından biri olacak deseler asla inanmazdım. Ama hayat hic beklemedigimiz şeyler çıkarıyor karşımıza. İyiki de çıkarmış.
Çünkü en ufacık kotu olay olsa bile onu aramam her şeyi çözebilirim hissi veriyor bana. Bazen onunla küçük olaylara verdiğimiz abartılı tepkileri bile özlüyorum. Karnimizin tok olmasına rağmen zevkine yediğimiz abur cuburlari özlüyorum, düzgün selfieler çekmeye dayanamayıp verdiğimiz mal mal pozları özlüyorum, durup dururken şarkı söylemeye başladığımda onun hic bozuntuya vermeden bana katılmasını özlüyorum, birlikte yaptığımız saçma sapan pastaları özlüyorum, bir düğün olduğunda bin bir hazırlık yapıp sadece köşede oturup kafamızın şişmesinden şikayet etmemizi özlüyorum, dışarıda bulustugumuzda 'Napsak' demekten bi günümüzü bos bos gezerek geçirmeyi özlüyorum, espri yaptigimdaki surat ifadelerini özlüyorum (tamamen tepkisiz kalıyor genellikle :D), saçma sapan kıyafetler giyip müzik eşliğinde kendimizi kameraya çekmeyi özlüyorum.
Daha bir çok şey sıralarım buraya. Gerçekten o kadar çok özlediğim şey var ki... Özellikle bu sene değerini daha iyi anladım. Bi arkadaşın arkanda bir desteğin olmasının ne kadar önemli olduğunu daha iyi anladım.
İste bugünse onun doğum günü...
Hem duygulanip hem sevindigim bir gün anlayacağınız....
Zeynep kanki seni çok seviyorum, bundan sonraki hayatımda hep yanımda ol, yine sacmasapan hareketler yapalim, hep bir arada olalım...
İyi ki doğdun en sevdiklerimden çok değerli firendim :D doğum günün çok çok kutlu olsun. Hayat bizi hic ayırmasın... :*
