Şizofreni Yalnız Oynanmaz..

Part-1

Gözlerimi açtığımda büyük bir kalabalığın içindeydim. Herkes başıma toplanmış benim gibi ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordu. Sanırım bayılmıştım. Neler olduğunu ilk hatırlayamasamda sonrasında olaylar gözümün önüne geldiğinde birden kalktım ve kalabalığı yararak uzaklaştım. Sınıfa gidip çantamı aldım ve okuldan çıktım. Bu ruh haliyle daha fazla kalamazdım okulda. Sahile inip biraz dolaşmaya karar verdim. Biraz yalnız kalıp düşünmek iyi gelecekti. Bu sefer bakmıyordum etrafıma. Korkuyordum. Tekrar onu görmekten korkuyordum. Etraf kalabalıktı. Evet çok insan vardı ama.. Bu his başkaydı. Sanki biri beni takip ediyordu. Ahh.. Fazla kaptırdım kendimi saçma sapan hayallere. Onca insan arasından geçiyorum sonuçta normal birşey. 

Deniz güzeldi bugün. Havada güneşli olunca maviliği daha da canlı duruyordu sanki. Hafif rüzgar ve denizin huzur veren kokusu. Tüm yaşadıklarımı unutturmuştu. Ferahlatıcı bir hava vardı bugün. Ben bu ferahlığı iliklerime kadar hissetmiş huzurlu bir şekilde yürürken birini hissettim yanımda. Tanıdık biriydi sanki. Yabancı gelmemişti. Benim gibi ellerini cebine koymuş denizin kokusunu içine çekiyordu. Dönüp bakmamıştım. Derken beni incelediğini hissettim. Dikkatli bir şekilde yüzüme bakıyordu. Rahatsız olmuştum. Her nekadar bu rahatsızlığımı belli edecek hareketler yapsamda gözlerini benden almıyordu. Dayanamayıp uyarmak için kafamı çevirdiğimde kanım durmuştu sanki. O kız. Saf güzelliğiyle yüzüme bakıyordu. Olduğum yerde dondum kaldım. Sadece yüzüne bakıyordum. Eşsiz bir güzelliği vardı. Gözleri ela, teni bembeyazdı. Kahkülleri rüzgarda savruldukça dahada şirin gözüküyordu. Tatlı tatlı gülümsüyordu yüzüme. Bense aval aval bakıp ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. 'Kimsin sen?' dedim bütün düşüncelerimi bir kenara bırakıp. Önce bunu öğrenmem gerekiyordu. Sürekli beni takip ediyor, ansızın yanımda beliriyor sonrada ortalıktan kayboluyordu. Bunun nedenini bilmek hakkımdı. Ama hiç beklemediğim bir cevapla karşılaşmıştım. 'Beni senden iyi kim tanıyabilir ki ?'. Ne demek ti şimdi bu. Ben daha önce böyle birini gördüğümü hatırlamıyorum. 'Seni daha önce görmedim' dedim. İnsanlar yanımızdan geçerken dönüp bize bakıyorlardı. Garip olan bir şey mi vardı. Onlara aldırmadan tekrar kıza döndüm. Fakat o masumiyetini hiç bozmadan elini yanağıma götürdü ve 'Zaten görmedin fakat çok iyi tanıyorsun' dedi ve göz kırpıp elini çekti.  Ne demek istiyordu şimdi. Onu görmediysem nasıl tanıyabilirim ki ? Sanırım öğrenme vakti geldi..