Şizofreni Yalnız Oynanmaz..

     Alarmın sesi ile araladım gözlerimi. Okul vakti. Aslında çoğu öğrenci sabahları erkenden kalkıp okula gitmekten nefret eder. Ben öyle değildim. Seviyordum okulu ne bileyim. Derslerimde iyi değil aslında ama.. Sanırım arkadaşlarıma bağlılığımdan. Alarmı kapatıp alel acele üzerimi giyip yüzümü yıkamak için banyoya gittim. Aynaya hiç bakmamıştım. Çünkü uykudan kalkıncaki halim ibretlik.. Yüzümü yıkayıp saçımı düzeltmek için aynaya baktığımda donup kalmıştım. Hayır kendime değil yanımda duran  esmer, kahküllü, beyaz tenli, güzel yüzlü kız.. Aynadan bana bakıp gülümsüyordu. Neydi bu. Hayalmi görüyordum yoksa deliriyor muydum ? 'Hayır ne hayal görüyorsun ne deliriyorsun' dedi tatlı bi gülümsemeyle. Düşüncelerimi mi okuyordu ? Ona bakmak için aynadan gözümü ayırıp yanıma baktığımda yoktu. Tekrar aynaya baktım, yoktu.. Ahh akşam geç yatıp sabahın köründe kaklkarsan olucağı bu Esra diye kendime söylenip banyodan çıktım. Hayal görmüştüm. Mutfakta bir şeyler atıştırıp çantamı aldım ve okula gitmek için yola koyuldum. Yine aynı sokaklar, aynı ağaçlar ve hep aynı gürültü. İnsanların arasından geçerken bir kız ilişti gözüme. Sabah aynada gördüğüm kızın aynısıydı sanki. Böyle bir şeyin olacağına imkan vermediğimden benziyordur diye düşündüm. Ben bu düşüncelere dalmışken o güzel yüzlü kız bana sinsice bakıp göz kırptı ve insanların arasında kayboldu. Neydi bu ? Aklım bana oyun mu oynuyordu ? Yoksa az uyumanın etkileri bukadar büyük müydü ? Eğer yolun ortasında biraz daha böyle beklersem insanlar gerçekten beni deli sanacaklardı. Kendime gelip okula doğru yürüdüm. 

Nihayet gelmiştim. İlk ders boş olduğundan derse girmemiştik. Kızlarla kantinde oturmuş konuşuyorduk. Derken zil çaldı ve etraf birden kalabalıkllaştı. Neden olduğunu anlamadım ama birden insanları izlemeye başladım. Kahkaha atanlar, somurtanlar, arkadaşlarıyla sohbete dalanlar, tek başına dolaşanlar.. Tanrımm.. O da neydi ? Yine mi o kız ? Ve yine aynı bakışlar.. Bukadarı fazla değil miydi ? Bu artık uykusuzluğun etkisinden çıkmıştı. Kim di bu kız ? Ya da neydi ? Böyle dalmış düşünürken arkadaşımın beni dürtmesiyle kendime geldim. 'Efendim' dedikten sonra kafamı çevirdim ve beklediğim gibi kızı göremedim. 'Ben birazdan geliyorum' dedim ve kızların yanından ayrıldım. Tek tek tüm sınıfları dolaştım. Bütün wc lere baktım. Tüm koridorları, bahçeyi dolaştım. Ama yoktu. Nereye gitti ki şimdi bu ? Neden böyle yapıyordu ? Koca bahçede tek başıma etrafıma bakınırken zihnimin içinde sanki beynimi delen o fısıltılar.. 'Ben hep seninleyim''Herzaman yanındaydım''Beni farketmen uzun zaman aldı''Artık birlikteyiz.. Fısıltılar gittikçe çoğalıyor ve katlanılmaz bir hal alıyordu. Gözlerimi ve kulaklarımı kapattım. Fakat daha da dayanılmaz oldular. Artık ne söylediklerini de anlayamıyordum. Git gide keskinleştiler. Acı acı acı.. Dayanamıyordum. Okulda yankılanan çığlığımdan sonra koskoca bir karartı..