You're Next [Book 2]

🔪Chapter 5

" Hindi na kailanman mabubuhay ang isang patay "

Bea's P. O. V

Lunch time na kaya andito kami sa canteen. Bumili kami ng pagkain at umupo sa sampuang tao.  Talagang reserved na to saamin haha joke. Ang rami kasi naming magkaibigan.

Si Pauline,  Gino,  Paul,  Angel,  Bianca, Anthony at ako #SquadGoals :*

" Can I eat with you guys?  " , pagtingin namin, 

si Kyra -_- 

Okaaay parang ayoko ng kumain.  Nawalan na ako ng gana.

" Sure " , sabi ni Bianca na may ngiti.

Umupo siya at ngumiti sa kanila at saakin.  Hindi ako umimik at nagpatuloy kumain. 

Haysss. Bakit nakisabay pa tong lecheng to?  Tsk

Nagkukuwentuhan sila samantalang ako, hindi ako umiimik at nagpapatuloy lang ako sa pagkain ko.  Kung ano anong pinag uusapan nila at napakagaan ng boses ni Kyra.

Tsss....... napakaplastik ( • ̀ω•́  )

" Uyyy bat ang tahimik mo Bea?  " , tanong ni Gino.

I'll just tell you lateeer baaaby :*

" Oo nga.  Anyare?  " , tanong ni Angel.

Hindi ako umimik at tiningnan ko si Kyra at ngumiti siya saakin.

Tigilan mo ako ng mga kaplastikan mo Kyra,  wag na wag mo silang dadamayin.

" Btw Bea,  saan ka naghigh school?  " , tanong ni Kyra

" And why do you have to know that? Pake mo " , sabi ko at nagulat sila sa sinabi ko. 

Pati na rin si Kyra.  Tigil tigilan mo ako ng mga ngiti mo.  Hindi yan totoo. Ang galing mo talaga Kyra pag dating sa kaplastikan.  Palakpakan natin 👏 Bigyan ng jacket.

" Uh... umm " - Kyra

" Uh.... Pabayaan mo na siya Kyra.  Hindi lang ata siya nabusog masyado. " - Bianca

" Oo nga.  GG talaga yan pag hindi masyadong nabubusog " - Paul

" Ahh.... um sige.  Sorry Bea kung nangialam ako.  Maybe I'm too much clingy.  Sorry " , sabi ni Kyra at nagpopout pa.

Lecheng kaplastikan mo ha.  Baka gusto mo ibaon kita sa lupa.

" Tigilan mo ko ng mga kaplastikan mo Kyra " , sabi ko at umalis. 

Nagulat silang lahat sa ginawa ko. I cant believe it.  I cant believe na nasabi ko yun sa kanya. 

Dati takot na takot akong makita siya at harapin. Pero di ko akalain na masasabi ko yun ng walang takot sa harap niya. Pero natatakot pa rin ako sa kanya.  Kinakabahan ako. Baka kung anong gawin niya saakin sa susunod. 

Pumunta ako ng washroom at walang tao.  Naghugas ako ng kamay at naghilamos. 

Tumingin ako sa salamin and the lights began to blink.  Kinabahan ako. Tumingin ako ulit sa salamin at nakita ko si Alice na nakangiti saakin sa may likod.

" AHHHHH!!!!!  " , sigaw ko.  Pinikit ko ang mata ko at sinubukang buksan ang pinto pero di ko ito mabuksan.

Jusme! Lord,  tulungan niyo po ako....

" Beaaa..... wag mo akong tatakasaan. Waaag mo akong iiwasaaaaan. " , boses ni Alice ang narinig ko. 

Nanghina ang aking tuhod at bumilis ang tibok ng puso ko.  Di ito totoo!!!!  Isa lang tong panaginip!!!