Ve kalp kırılır orta yerinden , etrafa savrulur tüm umutlar. O vakitten sonra ne söylenen sözler , nede edilen özürler toparlar o parçaları . Kalp bir kez sevdiği gibi birkez de kirilmaz üstelik. Defalarca aldığı hasara rağmen tek görevi olan kan pompalamayı birakip soyut olarak parçalanmaya sebep olan tüm anıları aktarır beyine. Artık kendini sadece nefes almaya endekslersin. Ne bir çift laf çıkar ağzından ağız tadıyla ne de gulersin içinden gele gele. Arada sırada dudaklarına kondurduğun sigarada bulursun teselliyi , artık tek tük değil paketlerce tüketirsin nefesini ve kanını kirleten zehiri. Ilk başta zorlanirsin, nefesin kesilir , migden bulunur üst üste icince ama alışır ciğer de içindeki dumana. Benimde kesilmiştir ilk başlarda nefesim, ama .... Daha sonraları yaşadıkça dertlerin büyüklüğünü hafif kalır bir ciger sızısı. Sızım geçti ama hala kanarım nedense. Sanki kaşinan yeri kanatmaktır vasfım . Kanattım üstadım, en acılı şarkıları , en okkalı küfürleri kendime armağan ede ede kanattim yarami. Şimdilerde süzülür göğüs kafesimin altından okka okka acılar , kanattikca azalirlar umuduyla yaramaz uslanmaz bir çocuk gibi kanatıp dururum yaralarimı .. Taki mikrop kapıp sıtmalar tutana kadar .
