Eskiden hep bir sosyalleşme merakım vardı. Hep gezeyim , eğleneyim havasında biriydim. Kitap okumaktan nefret eder, bahsi açılınca bile öfkelenirdim. Hatta ben 13 yaşındayken abimin bana aldığı kitabı yakmıştım. Hala içim acır . Arkadaşlar , okul , gezmek derken baya baya sosyalliğe kaptırdım kendimi. Ama o zamanlar fazlaca saftım ve arkadaş çevremin beni sevdiğini düşünürdüm. Sanırım ilk vurgunumu 15 yaşındayken yedim. Aynı beşikte yattığım arkadaşım kendini kurtarmak için beni yaktığında bişeylerin farkına vardım. Ama korktum ,cezamı kabullendim ve onu satmadım. Yaptığım şey doğru mu bilmiyordum , doğru gibi gelmişti. Sonra 16 yaşımdayken abim bir vurgun sebebi oldu bana . Aslında abiden fazlaydı benim için. Baba gibi , anne gibiydi. Her derdimi paylaştığım koşulsuz dostum evlenmeye karar verdi. Ne kadar sevindiğimi anlatamam . Herşeyin en güzelini yapmaya çalıştım onun için, o hiçbirşey yapmazken . Derken evlendi, gidip kalıyorum ama nasıl mutluyuz eşiyle falan. Bunlar şehir dışında yaşıyordu, hiç unutmam 9 Ocak'ta annemin telefonu çaldı abim arıyor. Dedim ki galiba bebek geliyor , içime doğdu nasıl olduysa. Doğruymuş bi oğlumuz olacakmiş. Harika şeyler almıştım ona . Oyuncaklar , tulumlar, halasının kuzusu baskılı zıbınlar falan . Doğuma birkaç hafta kala eşiyle tartıştım ve korktuğum için yine sustum . Ve ne oldu biliyormusunuz? Tamı tamına 5 yıldır abimi görmedim. Bu bir vurgundu. Onu görmemek en okkalı aşk acılarıyla yarışamazdı. Sonra büyümeye başladığımı farkettim. Okulu bıraktım , kendimi odama hapsettim çünkü faazla kırılmıştım yaşıma göre dayanamayacağım yüklerim vardı. Benden çok çok büyük ebeveynlere sahip olmam durumu hep kötüleştirdii. Benim normal olan ergenlik hatalarımı büyütmeye başladılar, kavga gürültü eksik olmuyor . Ve tam bu zamanlarda dışarıyla ilişkimi tamamen kopardım. Gerçi hala aynıyım 3 yıldır tek başıma dışarı çıkmadım . Evli barklı kadın olduğum halde . Herneyse, evin içi bana cehennem gibi geliyor bu zamanlarda , balkondan içeriye girmiyorum , daralıyorum , ağlıyorum , ettiğim küfürlerin biri bin para. Kaderime lanet ediyorum . Neden yanlızım diyorum kendime. 9 kardeş olduğumuz halde yanlızdım ben . Korkaktım bide. Sonra büyük bir olay yaşadım , akıl almaz ana göre. Kendi canımı bile hiçe saydığım bir olay. Berbattı. Ama iyiki yaşadım .
Şimdi ne haldeyim, Sosyallik takıntısı olmayan , mümkün mertebe insanlardan uzaklaşan , kalabalık ortamlarda nefesi kesilen biri oldum. Ama sebebi korku değil bir çeşit fobiydi. Korkularımı yendim sonra , kendimi ezdirmedim. Asla benliğim dışına çıkmadım. Neysem oyum dedim aynaya . Ama kötü huylar da edindim kendime. Acımasızlık gibi. Düşünün canımdan çok sevdiğim abimi son görüşmemizde, yaklaşık 8 ay önce tamamen sildim. Ağlamadan hemde. Ve önceleri ne kadar ağlaksam , şimdi o kadar ketumum. Kimse gözyaşlarımı hak etmiyor mottosuyla hayatıma devam ediyorum . Sinirli bir yapım var ,sert mizaçlıyım. Yani eski benin tam tersiyim. Değişmek için illa kötü şeyler yaşamaya gerek yok. Değişim hep güzeldir. Ben değiştim. O kadar değiştim ki durumu şöyle özetleyeyim, Kimseye güvenmedim hiçbir zaman , kendimi açmadım. Birsürü maske edindim kendime. Mutlu , heyecanlı , sevecen ve güçlü. En çok kullandığım maskem güçtür. Zayıflıklarım beni bitirir çünkü. Hep dik kalmalıyım . Sorumluluklarım var. Sonra, tam bir kitap bağımlısı oldum. Türü , yazarı , konusu farketmeksizin elime ne geçtiyse okudum . Yazmaya başladım . İçimi bir maskenin arkasında monitöre dökmeye başladım . Çizmeye başladım . Hayal dünyamı kalemimin süzgecinden geçirmeden çizdim. Sonra sevdim. Sevmek çok güzel birşey. Aşktan bahsetmiyorum çünkü aşkı tanımlayacak olsam : sinsi bir kanser hücresi derdim. Yavaşça farketmeden vücuda dağılır ve bam. Ölmüşsünüzdür bile yaşayamadan . Ama ben sevdim. Sevgi farklı bir olay . Çok sevdim hemde. Kirpiklerinden öptüğüm bir adama sahip oldum. Tanrı'ya ne kadar teşekkür etsem az. Şimdilerde kendi mağbetimizdeyiz . Evlendik bir buçuk yıl önce. Ve birazda eşim büyüttü beni. Yani diyeceğim şu ki değişmenin vakti. Pasif olma ! Susma! Bağır Dünya'nın asi kızı ! Unutma sen haklısın . İzin verme incitmelerine. Güçlü ol ..
