KARMAŞIK

Deniz Gözlerin

Ben ölüyorum galiba, canım yandıkça...

       Bakıyorum gözlerine en derinlere. Belki bir parıltı bulabilirim diye. Olmuyor. Her seferinde boğuluyorum denizinde. Görüş alanıma girdiği ilk anda başlıyorum düşlerime. Gözlerinden yansıyabildiğince. Tekrar giriyorum o deniz gözlerine. Boğulacağımı bile bile. Teslim oluyorum belkide her seferinde. O denizde aklıma geliyorsun. Halbuki sen öğretmiştin bana yüzmeyi. Daha çok küçüktüm. 3 yaşındaydım. 5 sene sonra bırakıp gideceğinden habersizdim. "Cesur olacaksın." dedin ilk bana. "Korkma ben yanındayım." dedin, korkularımı yendim. Tehlikeli sanırdım o suları. Deniz gözlerindeki sevgisizliği tatmadan, orada boğulmadan önce. Asıl tehlike gözlerindeymiş lakin sevmekten asla vazgeçmedim mavilerini. Asla vazgeçmeyeceğim. Yüzmeyi öğrettiğin o gün. O gün söyleseydin hazırlanırdım derinlerde yüzmeye. Zihnimden anıları atıp devam ediyorum acı düşüme. Korkusuzca bakıyorum gözlerine. O gün dediğin gibi cesurca. Dalıyorum denizlerine. Yüzüyorum, yüzüyorum... Her kulaç atışımda daha derinlere gidiyorum. Kalbim sıkışıyor, kırılıyor ellerinde. Geç kalan kanlar da toplanıyor gözlerimde. En derinlere varıyorum. Akmak için yalvarıyor kanlar. Bırakmıyorum, hemen pes etmiyorum. Bu zamana kadar hayallerle yaşadıysam, şimdi de yapabilirim... Aradan birkaç dakika geçiyor. İniyor kanlar usulca aşağıya. Kulaçlarım kesiliyor. En derin yerinde boğuluyorum gözlerinin. Etrafıma bakıyorum. Yanımda bulamıyorum seni. Ama sen hiç sözünden dönmezdin ki. O sesin çınlıyor kulaklağımda defalarca. "Korkma ben yanındayım. Ben yanındayım"... Batıyorum derinlerine. Yavaş yavaş boğuluyorum yine yine yeniden... Gözlerimdeki kanlar karışıyor denizine. Kendimi suçluyorum birkez daha. Saatler geçiyor hala aynı bakıyor mavilerin. Oysaki bir sevgi taneciğine ölüm fermanımı imzalarım. Denizine güneş doğuyor yavaş yavaş. Tan yeri ağarmaya başlıyor. Her denememdeki gibi bir taş parçasına adını yazıp fırlatıyorum denize. Yine başaramıyorum. Bir adım daha yaklaşıyorum sana. Kokun doluyor ciğerlerime arsızca. Eğilip kalbimin parçalarını topluyorum. Beceriksizce birleştiriyorum. Geri koyuyorum kalbinin yanına. Lakin göremiyorum kalbini. Nasıl unuttuğumu bilmeden alıyorum denizinden, taş olmuş kalbini. Adımı yazmak istiyorum. Hemen elimden alıyorsun. Adımı yazacak yer bulamıyorum. Hep başkalarının ismi yazıyor üstünde. Çekip alıyorum kendi kalbimi. Fırlatıyorum denizinin boğulduğum derinliklerine. İnanmıyorum, inanamıyorum Mavi'm ihanet etmez en azından ben öyle biliyorum. Soruyorum o an ona."Mavi'mm hani sen sadece benimdin? Hani her şeyindim? Hani nefesindim?". Cevap bekliyorum yine susuyor. Yine ölüm sessizliği fısıldıyor gerçekleri kulağıma. Düşlerim zihnimi kaplamışken uyanıyorum. Yine dönüyorum yalan dünyaya. Gene bana acı çektirsin diye. Dua edip bir kez daha deniyorum intiharı. Atlıyorum uçurumumdan denizlerine. İntihar ediyorum. Çocuğun yanına gelmek adına.

#Dualarımsenindönmenyönündedeğilartıkbenimölmemyönünde
#Gözlerindekisevgisizlik
#DenizGözlümeİntihar
Hafize KARAŞAHİN

Şimdi beni uçurumdan atsan düşene kadar aklımdaki tek şey sırtıma değen ellerin olurdu...
Ahmet Telli