Kidnapped by? deel 2

hoofdstuk 20

(POV kate)

We zijn inmiddels al thuis. Nate heeft nog steeds niet gezegd wat hij nou in de ruil voor het brengen terug wilt. 

"Nate wat wil je eten?" Vraag ik als ik een blik op de klok geef. Het is al 5 uur dus heb ik wel zin in wat eten. Nate reageert niet en blijft op zijn telefoon gefocust. Verslaafde. 

"Nate!" Roep ik naar hem. Weer reageert hij niet. Dan maar op de kinderachtige manier.

 Ik loop naar hem toe en in een schijnbeweging pak in zijn telefoon. Snel doe ik hem in mijn broekzak en loop weg. 

"Ey!" Krijg ik al snel als reactie. Ik hoor zware voetstappen richting de keuken. Ik ben inmiddels op het aanrecht gaan zitten. 

"Geef mijn telefoon terug Kate." Zegt hij boos. 

"Heb ik eindelijk je aandacht?" Vraag ik zijn zin negerend. 

"Geef gewoon mijn telefoon terug." Zucht hij. 

"Nee." Zeg ik koppig. 

"Kate! Geef terug!" Roept hij boos. Zijn stem komt mij plots heel erg bekend voor, maar ik kom niet op de naam. Ach vast een oud bekende van de familie die ooit naar mij geschreeuwd heeft als klein kind.

"Nee, ik vroeg je wat en je reageerde niet. Ik schreeuwde je naam en je reageerde nog niet. Nu reageer je een dag ook maar even niet op je berichten." Zeg ik met een grijns. 

"Kate." Zegt hij op een beangstig kalm met een lage toon. 

"Nope. Nou wat wil je eten." Zeg ik en negeer het dat hij boos is. Hij komt dreigend op mij af lopen, maar ik blijf gewoon zitten. Als hij voor mij staat spreid hij ruw mijn benen uit elkaar en gaat tussen mijn benen staan. Ik kijk hem verbaasd en geschrokken aan. Ik wil van het aanrecht af, maar dat lukt nu niet meer. Hij pakt mijn heupen vast en trekt mij tegen hem aan. Ik voel dat hij met zijn hand langs mijn kont gaat. Met mijn hand sla ik zijn hand weg. 

"Blijf met je poten van mij af." Waarschuw ik hem. Hij reageert niet en pakt met één hand mijn polsen vast en met zijn andere hand gaat hij naar mijn kontzakken toe. Ik snap al wat hij wilt doen. 

Hij probeert zijn telefoon te zoeken, maar hij zal hem toch niet vinden. Ik heb hem heel goed verstopt, als je snapt wat ik bedoel. 

Ik stribbel tegen door steeds weg te schuiven als hij weer met zijn hand over mijn kont gaat. Hij knijpt hard in mijn polsen. Een pijnlijk kreetje verlaat mijn mond waardoor hij grinnikt. 

"Kate waar heb je mijn telefoon." Zegt hij nors. 

"Niet hier." Zeg ik en blik op mijn kont. 

"Nou weet je al wat je wilt eten?" Vraag ik hem alsof ik gewoon voor hem sta. 

"Als je nu niet mijn telefoon geeft eet ik jou op." Zegt hij pist. Waarom is zijn telefoon zo belangrijk. Kom op! Het is alleen maar een klein apparaat waarmee je contact kan hebben met mensen die ver weg zijn. Wouw! Het is zo erg als je die eventjes kwijt bent man. 

"Naha, we gaan geen mensen eten. Wat dacht je er van als ik pizza ga maken? Ik kan heerlijke pizza's maken zeggen ze." Stem ik voor. 

"En laat me nu los, want anders krijgt jouw telefoon een bezoekje met de wc en het riool. Dan zie je hem nooit meer terug." Dreig ik. Nate zucht verslagen en geeft mij de ruimte om er af te komen. 

Met een voldane glimlach spring ik er af en pak de benodigdheden voor een zelf gemaakte pizza. Als ik klaar ben stop ik hem voor een kwartier in de over. De pizza zit in de oven en ik ga naar het balkonetje toe. Ja we hebben een klein balkonnetje. 

Ik hoor dat de oven piept. Snel loop ik naar binnen en haal de pizza er uit. Ik pak de helft en leg het op een bord. De rest leg ik ook op een bord en loop daarmee naar de woonkamer. Het bord geef ik aan Nate en loop zelf met mijn bord naar het balkon. 

Als Caine er niet is eet ik altijd alleen buiten, tenzij het heel slecht weer is natuurlijk. Dat is nu gelukkig niet het geval. 

"Hey wat doe je hier?" Hoor ik Nate vragen. Ik slaak een geschrokken een gil en val van de stoel. 

"Eens een kluns altijd een kluns." Grapt hij. Zonder er bij na te denken antwoord ik er al op. 

"Eens een klootzak altijd ene klootzak." Mompel ik. 

"Die had ik kunnen verwachten." Zegt hij grinnikend en helpt mij omhoog. 

"Gaat het?" Vraagt hij bezorgd. 

"Alsof jou dat iets uit maakt. Ik viel alleen maar van mijn stoel. Zo snel ga ik niet dood hoor sukkel." Grinnik ik. 

"Waarom zit je buiten?" Vraagt hij. 

"Het is hier rustig en mooi. Als Caine er niet is, eet ik altijd hier en denk ik aan thuis." Leg ik uit. Hij komt naar toe en gaat op mijn stoel zitten aangezien dat de enigste stoel is die hier staat. Hij trekt mij bij hem op schoot. Ik wil er van af gaan, maar hij pakt mij te stevig vast. Hij tilt mij op als hij mij ziet rillen. Hij legt mij binnen neer op de bank en loopt even weg. 

Ergens geeft mij het gevoel alsof dit eerder is gebeurd. Misschien heb ik zoiets gedroomd? Nee dit lijkt veel te echt. Wacht ik weet het! Dit was een dag in Spanje toen ik daar heen werd gebracht. Dit was toen ik bij Dylan op de kamer lag! Toen ik een pizza maakte en op het balkon zat. Wat Nate zei, zei Nathan precies hetzelfde. 

Mijn ogen vergrootten en ik kijk Nate aan als hij terug komt. Zijn ogen zijn anders en zijn haar is anders. Hoe kan het dat ik dit nooit gezien heb. 

"jij, vroeger, ontsnapt, hoe." Ratel ik. 

"Welkom Kate. Herken je mij nu eindelijk. Dat duurde best lang eigenlijk. Ik zei toch dat dit je lot was. Nou wees is een braaf meisje en kom bij mij." Zegt hij. In plaats van naar hem toe gaan loop ik juist achteruit. Ik probeer een weg naar de deur, maar het werkt niet echt. Waarom hebben mensen dan geen ogen in hun rug? 

Hij komt op mij aflopen met zijn beroemde grijns. 

"FLIKKER OP NATHAN!" Roep ik naar hem.