"Sam, Come here!" Said the little boy.
"What is it, Ezra?" The little girl ran towards him.
"C'mon, I'll show you something." He held her hand and then they walk until they reach their destination.
"See that?" They were under the tree, lying in grass. He point his hand to the sun.
"From now on, I'll call you Sam."
"Why, Sam? They preferred Sammy or Samantha" The little girl explains.
"Because I want to, and of course I'm not them. You see it?" Turo niya sa dahon ng puno.
"What's with the leaves?" The girl asked.
"You may be seeing the leaves, but you'll never noticed the sun. Yet, the leaves covered the sun which lead them not to be seen fully, but have you noticed it? They still give shine and brightness to the leaves which the leaves needed it." The boy answered.
"I don't get it, Ezra?"
"What I'm trying to say is, they might not noticed you, but still in some people, in some person, you give brightness in their dark and colorless world. They might not noticed you but in some reasons, they needed you. Because, you're the sun. You're my Sam. You get it now?" Ngiti ng batang lalaki.
"Ezraaaa!!! Ezraaaa!!" Hinahabol ng batang babae yung lalaki. Papaalis na ito habang naka sakay sa kotse.
Saan ako? T-teka? Bat nag iba ng senaryo? Papaalis yung batang lalaki sa bahay ampunan at wala namang nagawa yung batang babae kundi umiyak.
"Saaaaaam!!" Sigaw ng bata, pinipilit nitong abutin yung kamay ng batang babae habang tumatakbo ito at habol habol siya.
"Ezraaaaaa!!! Please, don't leave me!! Ezraaaaaa!! Ezraaaaaa!!" Di na kayang habulin ng batang babae yung kotse, Wala itong nagawa kundi ang tingnan itong palayo sa kinatatayuan niya. Wala siyang nagawa kundi umiyak.
"I promise!! I'll find you, Sam! I promise" sigaw ng lalaki at hinagis nito ang bracelet.
"Ezraaaaaa!! Ezraaaa!!"
"Ezraaaaaaaaa!!!" Hiyaw ko, napatayo ako sa pagkakahiga ko at naramdaman ko yung mga luha sa pisnge ko. Damn!!
"Where are you, Ezra?"
Hinawakan ko yung bracelet na bigay ni Ezra. Di na ako nakatulog. Wala na akong ganang matulog.
Ezra? You promised you'll find me, but where are you? I'm living with all myself, no one to talk to, to ask for help, no one to cry on. Where the fuck are you? I have no one, except Charlene. I need to find you, because I feel, I've lost the other side of me.
I don't know how long i cried. Someone tap my shoulder which brought me to my senses.
"Hey, you okay?" I uttered no words, I feel like I'm tired. Physically, Mentally, Emotionally. Where did I go wrong? God!! Why do I have to experienced this?
"Hey, you're not in your senses again. You okay?"
"Charlene" yun lang ang sinabi ko at yinakap siya. Wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak.
"Ssh. It's okay, I'm here okay? I won't leave you" she said.
Alas Diyes ng magising ako. Damn! Sobrang sabog ko!! Nagtungo akong cr at naghilamos. Naalala ko na naman yung panaginip ko kagabi. Bat ba puro masasama yung napapanaginipan ko?
"Sammy!!"
"Coming!" Lumabas ako at nagtungo sa Kusina. As usual nagluluto na naman siya, wala nga lang sayaw.
"Ampanget mo na!" Puna niya pa.
"Tss"
Wala siyang ginawa maghapon kundi ang kulitin at kulitin ako sa problema ko. Wala naman akong problema, pero di siya naniniwala. Kaya ayun, kinwento ko sa kanya yung napanaginipan ko.
"Oh my god!! Ang aga mong lumandi!! Ako nga mag d-dise otso na wala pang boyfriend, ikaw 7 years old pa lang may pa 'Youre my Sam, You're my Sam' ka pang nalalaman" sabay irap.
"Wal---" Di natuloy yung sasabihin ko ng may kumatok sa pinto.
"Ayan na siyaaaaa" tili niya at dali daling binuksan yung pinto.
"Thank you Insan" kinuha niya yung pizza at sinimulan ng lantakan! A-anong ginagawa nito dito?
Tiningnan niya ako at kumunot naman ang noo nito.
"What happened to you? You look like a dishgarshting sheyt" tawa niya, pati na rin si Charlene.
"Waaaaah!! Lee Min Hoo. Hahaahha"
Pinagsasabi nila? Napahinto naman sila sa Pagtawa ng makita yung reaksyon ko.
"Seriously? Hello, Saang lupalop ka ba ng mundo nakatira at di mo alam yan?" Tanong ni Charlene. "Aish!! KDrama kasi yan!! Manuod ka kasi minsan! Magpapakabit nga ako ng WiFi dito, kakainis yung tao e!" Dagdag niya pa.
"Tulog lang ako" paalam ko. Di kasi ako nakatulog, dahil kay ezra. Tsk!
"Ge. Manunuod lang ako ng KDrama! Hihi"
"Bantayan kita" Si Matt
Anong bantayan? Kanino? Saan? Aish, bahala siya sobrang pagod at antok na talaga ako. Humiga ako sa kama at natulog na.
CHARLENE'S POV
My Ghad! Ang tagal namang mag update ng episode 12 ng The legend of the blue sea. Hays, Lipat nga sa Goblin.
Ayan na!! Ayan na!! Oh my Ghaaaad, why so gwapo Oppa? Huhuhu
"Cha?" Si Matt, umupo siya sa tabi ko at tinitingnan ang pinapanuod ko. Nagiging adik din ito dahil sa akin.
"Wae?" Nasa Laptop parin yung mata ko.
"Can you tell me everything about Sammy?" pinaused ko yung pinapanuod ko. I knew it, interesado talaga siya sa kaibigan ko. Tinaasan ko siya ng kilay.
"Bat ka ba interesado sa kanya?"
"I just...like her" sabi niya pa. Sinapak ko nga, abnormal to, ang landi landi, 2 days niya pa lang nakikita ay gusto niya na! Abay ang Galing naman ng puso nito.
"Ano ka, Camera? Pagkatapos mong ma capture ay develop na agad!! Hell no."
"Tss.!" Hindi na niya ako kinulit, kumuha naman akong pizza at pinagpatuloy yung pinanuod ko.
Biglang nag vibrate yung phone ko.
"Waaaaah!!!! Nag update si Queen Jonaxx, Hallelujah!!!" Pinaused ko ulit yung pinanuod ko at nagbasa sa wattpad. MyGhaaad Radleigh!! Anong gagawin ko sa inyo? Letche!!! San ba kayo makikita at ng mapuntahan na! Hopia na ba talaga ako forever? Huhuhu
YOU ARE READING
Chasing Samantha
General Fiction"Someone told me, not to forced someone to love you back. I was about to give up, but the more I see you, the more I want you. I won't give up. I'll chase you until there's nothing left on me. I'll chase you until you love me back. I'll wait."
