Weet je wel hoe laat het is! Schreeuwde het zwarte figuur.
Eh-eh sorry. Wie bent u?
ik ben je buurman! Weet je dat niet meer dan?
Heb ik een buurman? Vroeg ik terwijl ik in shock was.
Gaat het wel allemaal goed met je meisje? Vroeg de man bezorgd.
Ja hoor! Zei ik. Alles gaat prima!
Oke dan ga ik weer naar binnen.
Maar niet meer zo veel lawaai maken
Oke? Oke buurman!
Mooizo! Ik zou als ik jou was maar even gaan slapen!
Opgelucht deed ik de deur dicht.
Phew, ik dacht even dat er hier een moordenaar aan de deur zou staan!
Ik ga maar even slapen...
Ik liep naar de hal, deed het licht aan,
en liep naar boven.
Ik stond bij de spiegel en zag ineens een zwarte flits achter me! Verstijfd bleef ik staan.
Na een minuutje of 4 draaide ik me om.
Dat was vast een verbeelding.
Ik gooide wat water in mijn gezicht,
En toen zag ik weer zo’n flits!
SHIT! Riep ik keihard,
ik rende zo hard als ik kon de trap af naar de hal en uiteindelijk naar buiten.
Ik liep snel naar de buurman en klopte aan.
Er maakte helemaal niemand open.
Ik keek even door het raam...
En daar lag de buurman op de grond met een zwarte schim langs zich. Ik probeerde me te focussen op de schim...
Ik zag zwarte vlekjes voor mijn ogen dansen..
Het werd zwart...
helemaal zwart...
