Kkum: The Untold World Of Dreams

Chapter Nine: I am Staying in Korea??

"Ano kamo Manang?! Dito muna ako? Bakit? Hanggang kailan?? At tatanggalin mo ang alin??!" medyo mabilis kong tanong sa kanya.

Lumapit sya sa akin. Pero di parin nawawala yung seryoso nyang mukha.

"Makinig ka sa akin Jia. Dumito ka muna sa Korea. Mas kailangan ni June ang tulong mo. Tatanggalin ko muna ang kakayahan mong bumalik sa Pilipinas."

"Manang bakit? Marami akong obligasyon sa Pilipinas. Nandun yung trabaho ko. Yung pamilya ko Manang." malapit nko maiyak. Kasi naman eh!
"Jia. May trabaho ka din dito. Ayaw mo ba nun? Kasama mo si June 24/7? At mas mapapadali pa ang pagtapos mo sa mission mo."

"Alam ko naman yun. Kaso mabigat para sa akin na iwanan ko ang pamilya ko over June, Manang. Mas mahal ko naman sila kumpara dito sa long life dream ko no."

"Kung yun ang inaalala mo, it's settled. Ililipat ko dun yung version 2 mo. Mas magiging maganda ang pagtatrabaho mo dun. Bibisitahin rin nya ang family mo every weekends. And yun lang naman tatanggalin ko sayo. Di ka parin mapapatay ng kung sino dito Jia." desidido si Manang.

"Bakit ba Manang? Bakit kailangan dumito ako?? Manang naman eh. Di ako pumapayag sa gusto mo. I'd rather be with them than here! This is a foreign country. Di ko alam ang rules dito! I want to be with my family!"

medyo tumataas na yung boses ko. Alam kong dapat kong galangin si Manang pero ayokong pumayag sa gusto nya. Di ko kabisado ang Korea. At mas lalong wala akong idea sa trabaho ko dito.

"Would you rather be in danger in the Philippines because of that rotten prisoner??! Gusto mong mahanap ka nya at madamay ang pamilya mo?!" sigaw ni Manang.

Natahimik ako. Ano daw? Prisoner?

"A-ano kamo manang? Prisoner? Sinong Prisoner?"

Maski si Manang ay natahimik. Na para bang may nasabi sya na dapat di nya sinabi. After a bit, nilayo nya ang tingin nya sa akin at nagsalita ulit.

"You will stay here in the meantime. No buts. My decision is final. Whether you like it or not." After nun ay nawala na sya.

Omona! Tinawag ko sya muli pero wala na sya. Oh no..

I'm stuck here!

No! What am I gonna do??!

--
After 4 hours of thinking, nagising si June.

'Mukha kang nalugi, Miss Jia. Did something happen?'

Ugh. I can't think straight. Inaalala ko parin yung sinabi ni Manang about a prisoner. May nakawala ba? O di kaya eh wanted ako?

'Hey, Miss Jia. Ok ka lang ba?' Tinapik ako ni June sa balikat, making me come back to my senses.

'Sorry, June. Ano nga ulit yung sinabi mo?'

'I said mukha kang nalugi.'

'Oh. Uhm.. It's just, di ako makakauwi sa family ko for a while.' Which is true

'Oh. Saan ba ang bahay nyo? I can help you go home, if you want.'

'NO!' medyo pasigaw kong sabi which made June confused.

'I mean.. Malayo kasi bahay namin eh. Super. He.he.he.' pagsisinungaling ko.

Di dapat malaman ni June na sa Philippines pa ako umuuwi.

'Uhm, okay? Nga pala, bukas na ako makakalabas ng hospital. Di pa nasasabi ni big boss to pero you are required to be with me 24/7 starting tomorrow.'

Teka.. 24/7?? Which means...

'Yes. You are going to live with me. For a while.'

Whaaaaaat?? Dun ako titira sa Golden Corale? Sa condo nya???