Ik staarde nu al bijna een half uur naar het laatste schilderij en ik wist maar niet wat er miste.
Ik had het al ondersteboven gehangen aan de muur, al een blacklight opgeschenen. Ik probeerde de raarste dingen maar het kleine detail waar ik naar zocht was niet te vinden.
We moesten drie schilderijen maken die laten zien hoe iets moois, iets heel slecht kan overkomen en dan hersteld en zelfs nog mooier als daarvoor terugkomt.
Ik vond het een leuke opdracht en het was eigenlijk klaar maar ik zocht nog iets wat ik erop wilde zetten. Een kers op de taart.
Voor het eerste schilderij heb ik een bosachtig veld geschilderd waar ongestoord bloemen en planten bloeide, waar dieren in harmonie leefden en alles proper was alsof er nog geen mens was geweest.
Op het tweede doek zag je een veldslag waar op de achtergrond een brand was onstaan en het hele bos in vuur en vlam stond. Er zijn dieren te zien die zich verstoppen of juist vluchten van het vuur. Met heel donkere kleuren, bloed en soldaten met geweren krijgt het een duistere en verdrietige schijn.
Voor de derde heb ik felle en vrolijke kleuren gebruikt en heb ik mensen geschilderd die aan het feesten waren en van de natuur genoten. Vooral nog aan het vieren waren dat de oorlog over was en vrede weer heerste. Het bos was weer herstelt. Er zijn ook veel dieren op aanwezig.
(Inspiratie voor dit schilderij is op de foto)
Het is een best groot project voor mijn doen want ik was meer een type dat cartoon en stripfiguren in zijn schetsboek tekent. Alleen mijn wolven zijn realistisch. DAT IS HET! Ik voeg een wolf toe...
"TRISTAN! OPSTAAN!"
Maar voor ik dat ook echt kon doen hoorde ik mijn vader al schreeuwen. F*CK!
Het is 6:00 en mijn vader vertrok nu naar zijn werk en hij weet dat mam me niet uit bed krijgt als ik nog slaap dus hij roept me 's morgens altijd wakker voor school.
Zijn stem is de enige wekker die ook daadwerkelijk werkt.
Ik ben heel de nacht bezig geweest. Nou dat wordt een dutje tijdens wiskunde en waarschijnlijk leg ik mijn hoofd wel even neer tijdens economie.
Maar mijn schilderijen moesten vandaag af en snel begin ik wolven te schilderen.
Ik schilderde onderaan in de rechterhoek een hol met een vrouwelijke wolf.
Op de eerste zette ik haar eenzaam. Zij was aan het schuilen omdat zij voelde dat er iets ging gebeuren.
Op het tweede schilderij was ze bang tijdens de oorlog en zwaar gewond door een schot in haar rug. Haar kans op overleven was klein maar niet onmogenlijk.
Bij de laatste zette ik de haar met een litteken waar de wond zat en een mannetjes wolf. Ook zag je voor hun 3 pups die nu gelukkig met haar samenleefden. Ze is genezen en had een familie. Ze was nog nooit zo gelukkig.
En ik was eindelijk tevreden.
In de tussentijd is mijn moeder ook al wakker en heeft ze een boterhametje met kaas gebracht.
Ook kwam ze mijn werk bewonderen maar dat geeft ze natuurlijk niet toe want ook al doe ik ASO/KSO (wat een heel moeilijke richting is) is ze nog niet tevreden omdat ze wilt dat ik de zaak run...haar restaurant.
Zij heeft liever dat ik BSO horeca/voeding ga volgen op een school niet zo ver van hier.
Oh f*ck, Het is nu al 7:45 en moest toch gaan opschieten. Ik liet de schilderijen drogen en stuurde een vriend of hij me kan komen halen. Met mijn fiets is het niet zo handig om drie redelijk grote doeken mee te nemen.

JE LEEST
The Unwanted Alpha ~《Trage Updates》
Loup-garouTristan is een jongen van 17 met een brede verbeelding en een bijpassend breed boek vol met zijn prachtige schetsen en tekeningen. Hij vind zelf cartoons en strips tekenen het beste om zijn vrije tijd mee tevullen...niet dat hij dat veel heeft aange...