Ang buhay nga naman sobrang mapagbiro.
Kung sino pa itong mabait (AKO),
masipag (AKO)
magaling (AKO)
maganda (HINDI AKO)
ay siya pa ang palaging malungkot. -_-
Monday, 1st day ng school week and I am all alone. Busy kasi silang lahat. Ako lang yata ang may ibang schedule. Pag vacant time naman nila, ako yung may class. #malas
12:10
Nandito ako ngayon sa canteen, as usual makikikain este kumakain. Mag-isa na naman at nakatutok lang sa entrance door nang may biglang pumasok.
Nabulunan yata ako sa nakita ko at halos malaglag ang puso ko nang bigla siyang lumapit at nagsalita.
Ah, Miss may nakaupo ba rito?
(?_?)<--- ako
(^^)<-- ako the 2nd time
Sarap sanang sabihin na "Meron kang nakikita o wala?",
kaso nga siya kasi yon eh kaya dapat demure.
Wala naman. Sabay smile ko pa.
Nginitian niya ako sabay sabing: "Pa-share ng table ah?" at again and again ngumiti.
Bigla siyang tumayo at nalungkot ako pero bilbili lang pala ng makakain. "Pwede bang iwanan ko muna to?"
(^^) Sure! Napasigaw ako. este sure, walang problema.
Nasobrahan yata yung sagot ko, bahala na nga at kakain nalang ako.
Mabuti narin at umalis siya para bumili ng makakain kasi hindi na talaga ako makahinga. I should compose myself now, baka isipin pa niya'ng nagpapacute ako. #not guilty
Bumalik na siya pero ako nakatungo parin. Sa utak ko ay nagbibilang nalang ako ng mga bituin sa langit. Minsan tinititigan ko siya ng palihim at naaalala ko bigla paano ko siya nakilala.
YOU ARE READING
Stalker in LOVE
Teen FictionSa bawat araw na ginawa ng Diyos, wala akong ginawa kundi ang sundan siya. Alam kaya niya 'yon? Masasabi rin kaya niya na I LOVE MY STALKER? -Daniel Ako si Daniel at ito ang story ko tungkol sa pagsunod-sunod sa aking pangarap. Maaabot ko kaya siya...
