Yazılar

İÇ DÖKMELER VOL.4

 Tuhaf hissediyorum.

Mutluyum, iyi hissediyorum ama aynı zamanda normalde hiç ağlamayacağım hikayelerde gözüm doluyor.

Onları okurken sanki ben yaşıyorum. Benim bir parçam sanki olar.

Neden bu şekilde hissetmeye başladım bir fikrim yok.

Galiba annemi özledim.

Zaten şu an onunda canı sıkkın.

Yanıda olamamak da enim canımı sıkıyor. Çünkü biliyorum ben yanında olsam onun aklını dağıtır, her şeye bir siktir çeker birlikte vakit geçirmemizi sağlarım.

Ama yanında değilim. Gerçi eğer bir aksilik olmazda sınavlarım uzamazsa yaklaşık altı gün sonra eve dönücem ama aksilik çıkma olasılığı bile beni geriyor şu an.

Bir an önce eve dönmek istiyorum. Annemi gerçekten özledim.

Bunu buraya yazarak daha da farkına vardım. Cidden özledim ya...

İşe bak gözlerim doldu şu an. 

Ama ben napıcam biliyoru musuz?

Yarın yılbaşı için arkadaşımın evine gidip eğlenmeye çalışıcam ve annem tek başına evde olucak.

Bu beni rahatsız ediyor şu an.

Sanki o tek başına iken benim eğlenmem ihanet ediyormuşum gibi hissettiriyor.

Sinir bozucu.

Aslında şu an yatağımda uyumaya çalışmam gerek.

Ama ben hüzünlü bir müzik eşliğinde burda kendimi yıpratıyorum.

Ve lanet olsun ki bunu kendime hep yapıyorum.

Keyfim yerindeyken kendimi yıpratmak için çabalıyorum resmen.

Sanki içimde bir şey beni dürtüyor. " Fazla keyiflendin, keyfini bozma vakti geldi" diye.

Nefret ediyorum o sesten.

Nasıl geldide içime yerleşti bilmiyorum.

Kurtulup, kurtulamayacağımı da bilmiyorum.

Büyük ihtimalle bir ömür benimle kalıp keyfimin içine edecek.

İşin kötü tarafı ne kadar nefret etsemde alıştım bu sese.

Cidden kendi kendime işkence etmede üstüme yok.

Ne zevk alıyorsam bundan artık.

Bu yazıyı okuyan kişi olarak belki öncekileride okumuşsundur bilmiyorum ama senin bir fikrin var mı acaba?

Sence bundan nası bir zevk alıyorum?

Eğer bir fikrin varsa söyle lütfen. Belki benim bulamadığım ama bulmam gereken şeyi bana veren kişi olursun ve bende sana minnettar olurum.

Ne dersin?