selamlar ^^ öncelikle sevgili okurlarim anlicaginiz üzre bu bir aşk romani.birbirinin varligini bilmeden birbirine özlem duyan iki insan...fakat ben simdilik olaylara sevdanin agzindan anlaticam.kitap türü her ne kadar romantikte olsa ilerde bizi bekleyen farkli maceralar olabilir ki iyi olur velevki sizi sikmadan ve üzmeden ilham geldikce (xp) yazmaya özen göstericem.sizin desteklerinizi de beklerim.öpüldünüz.
----SEVDA-----
Adanin diğer ucundaki küçük ve şirin eve geldiğimde bisikletimi duvara yasladim.elime patpatyalari alip , nenemin bos zamanlarinda dikmis oldugu gül cennetinin arasindan gectim ve kapiya geldim.
Dedemle nenem benim hayattaki tek varligimdi.burda yerleşik ve mutlu bir hayatlari vardi.onlari cok seviyordum.2 yil evvel annem, babam ablam ve enistemi trafik kazasinda kaybetmistik.ben o siralar istanbulda eğitimi mi tamamlamakla meşgul olduğumdan kazadan cok sonra haberdar edilmistim.bana bu kadar gec haber verilmesine o zamanlarda ne kadar kizmiş olsam da biliyodum,bunu benim icin istemislerdi.haberleri bir iki ay sonra ögrenince hayatimin travmasini gecirdim...ben..ben neden yaşiyodum ki.kim icin.kim.sadece bunu düsünüyordum.
Aklimi oynatacak gibi oldum...ne annemin miss kokusunu icime cekebilecektim simdi ne babamin kucaginda uyuyabilecek ne ablamla dertlesebilecektim...Ah ..Ah... yeni dogmus melegim, ablamin kizi da vefat etmisti.yüzünü bir kere görmek nasip olmamişti bana...kazadan sonra her iki aracta taninmaz hale gelmisti.diger araba ucurumun kenarinda idi ve yanmisti.bizim arabaysa belki de gidebilecegi en uzaga yuvarlanmis ve yan dönmüstü.duyduguma göre hic biri taninacak halde degildi.icim parçalanmisti. yok olmustum.cigerim közdü adeta o zamanlar.simdi ise...ruhtan ibarettim.
peki neden? neden? neden? herseyden sogudum herseyden .okumak icin, ailemi mutlu edebilmek icin gurbetlere katlanmistim.ama simdi en kiymetlilerim yanimda yoktu.ne anlami vardi.
tip okuyordum.bir sene ara verdikten sonra tekrar devam ettim.ve şükür ki bitti.kendimi tipa adayisimin tek sebebi birşeylerin elimden geldigini hissetmekti...
Evet, ölüm vardi...ölüm kacinilmazdi.annemin ve babamin ölümünden her nekadar sonra kendime gelsem de her zaman isyan yok sevda dedim.isyan yok.isyan ederek neyi degistirebilirsin ki.ölmek icin bir sebep gerekti.bir bahane.bu ha ölümcül bir hastalik ha trafik kazasi ha da zulüm le alinan bir can...azrailin işini kolaylastirmak gerekti...
icimden aci aci gülüyordum halime...gelenlere...gidenlere...
o bir yil boyunca nenemle dedemin yanina yerlesmis acilarimizla pişmiş, birbirimizin yaralarimizi sarmaya azmetmistik.her ne kadar yüzümüz gülsede kalbimizin hickirik seslerini taa dişaridan duyar olmustuk.
2 katli ,ahsap, bahcesinden güller fiskiran evimin kapisina gelince tebessümle içeride birbiriyle sakalasan tontislerime baktim.
onlarda beni farketmis olacaklar ki baslarini cevirip gülümsediler.yanaklari kizarmisti.nenem " sevdacim hadi yukariya cikta ellini yüzünü yika.sofra birazdan hazir olur "dedi. tam merdivenlere yönelmisken dedem "yine gün batarken geldigini farketmedigimi sanma ,hee " yapti biyik altindan gülüp kaslarini catarak.hemen yanina gidip arkadan boynuna sarildim.elimdeki papatyalari uzatip " ee napiyim? kiymetlime papatyada mi toplamiyim" dedim.o anda dedem gür bir kahkaha atti."deli kiz."derken bende gülüyordum.
kosar adimlarla odama gittim.odam herzaman derli topluydu.bana özeldi.mavi duvarlari, krem rengi Ahsap mobilyalarim vardi.yatagimin üzerinde mavi ve pembe tonlarinda çiçekli bir örtü seriliydi.yatakucumda kitabimi ve kahvemi koydugum bir sehpam vardi. ve kocaman muhtesem bir kitapligim ama yarısı suan bostu.istanbula göndermistim.
gündüzleri sicak oldugundan altima kisa kot bir sort geçirmistim ama gece olunca ayaz basliyodu ki benim gibi sicakkanli birisi bile (burda kendimi övmüyorum :) Aciya ve soguğa karsi dayanikliyimdir) üşümeden edemiyor siz düsünün.üzerime rahat esortmanlarimi giyip ayin ve yildizlarin görkemini seyre dalmak icin pencereme yanaştim.her gece bunu tekrarlardim.penceremin kenarindaki yumusak pofuduk koltuguma gömülür bir elimdeki kitabimi okurdum bir de kahvemden yudum alarak ilham gelmesini beklermis gibi manzaraya bakardim.karsimda uçsuz bucaksiz karanliklar altinda bir deniz...üzerine yildizlarin ve ayin yansimasi düşmüş. ..nefesimi tutup daldim.ve sonra daldiğim yerden nenemin sesiyle ciktim.evet denize dalmada epey iyiydim de hayallere dalmakta da hic fena sayilmazdim...;)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
gitme...
Romanceherkesin eksik bir yani vardir..bulmak istedigi.ben de dilim ne kadar dönerse, bazen delice bir şevkle bazen de elimde olmayan bir melankoliyle sevdayi anlaticam.
