5 bölüm

32 3 0
                                    

gözlerim de yaş...ümidim yok artik geleceğinden...kalbimde bicak yarasisin...acin geçse de, izin hic gecmicek...ve ben , seninle yaşamayi ögrenicem.

------Sevda----

Hava bugun berbatti.saatlerdir dinmeyen yağmur huzur bozucuydu. Danismada hasta raporlarini incelemeye koyuldum.holden gecen giden hastalar, acil vakalar, aglayan insanlar...

kagitlara gömüldüğüm dosyalardan gözlerimi cektim.hele sükür bitmisti ve ben biran önce eve gitmek istiyordum.kalidorda ilerlerken yanima yaklasan birini farkettim.uzun boylu, kumral,saci sakali birbiriyle karismis genç biri..bana dogru geliyodu ama asil hedefi ben degildim...aslinda ...yalpaliyordu.nereye gittigini bilmiyordu cunku bayilmak uzereydi.bir hemsireyle ayni anda koluna girip kaldirmaya calistik.bayilmisti.odaya aldigimizda, kendine bir saat sonra geldi.oda da oturmus islerimle mesgulken.kipirtisini duyup kafami kaldirdim.bir eli şakaklarinda, yüzünü aci cektigini belli eder sekilde burusturmuş,masaj yapiyordu.gözlerini hafifçe acti.bana bakmadan,

-Nerdeyim ben...diye söylendi.yanina gittim.tebessüm ederek

-gecmis olsun.kolidorda bayildiniz.odaya aldik.siz nicin gelmistiniz?.

uzun ince parmaklarini,daginik kumral saclarinin arasindan sikintiyla gecirip tuttugu nefesi verdi.

-Necmi beyle görüsmem vardi.

-peki ben hemen haber veriyim.

odadan cikip hizla dr.Necmi beyin odasina gittim

-Buyur kizim bir sorun mu var?

-sizi görmek isteyen bir hastaniz var.bayildigi icin odaya aldik.

biranlik bir sokla gözlerini iyice acip oturduğu yerden hizla dogruldu ve neredeyse kosar adimlarla hastanin yanina gitti. odaya girip yatagin yanina ilistiginde, kapinin esiginden olup biteni izliyordum.

-Mehmet! iyisin ya!

bu ilgiye sasirdim.yorgun ve biraz da soguk bir sesle,

-ne kadar iyi olabilirsem...neden geldigimi biliyosun.artik bana birsey söyle. bu caresizlik beni yordu... görmüyo musun?

o anda necmi bey biraz buruk bir sesle ;

-biliyorum.dedi. eli genc adamin omzuna ilisti.ama kaskari duran genç bu sicak ele karsilik vermedi.necmi bey kafasini arkaya cevirerk bana bakti ve

-sevdacim ben hastayla ilgileniyorum.sen cikabilirsin.dedi.

-peki hocam .gecmis olsun tekrardan.diyip ciktim.

Garip bir hasta.ama suan tek dusundugum eve gidip yorgunlugumu atmakti...

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 17, 2014 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

gitme...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin