Hava puslu her taraf toz duman
Binalar dimdik ama ruhlar perişan
Sanki bir o çıkmış yıkılan enkazdan
Duvarın dibinde bir çökmüş adam
Yılların çilesini verir alnındaki çizgiler
Siyahla yarışmakta,yanındaki ak tüyler
Tasası çok der yüreğimde sezgiler
Duvarın dibinde bir çökmüş adam
İnsan yükü bazen kurşundan ağır
Dostluklar gündelik,kulaklar sağır
Duymazlar sesin etrafta bağır-çağır
Duvarın dibinde bir çökmüş adam
Taşa dönmüş vicdanlar duygusuz,hissiz
Sonu yok acıların çünkü limitsiz...
