Hayatta insanin canim dedigi insanlar vardir. Benim canim dedigim Insanlar 4 kisiden ibaret... 3üde simdiki okulumdan. Ikisi sınıftan birisi başka sınıftan... Herkesin oldugu gibi bizim de bazi sorunlarımiz oluo tabi hatta bazen buyuk sorunlar... Ama hayat iste bazen öyle sorunlar veriyo ki yuregimize gitmek bilmio o sorun. Bi tarafta korkularin kaliyo diger tarafta canim dedigin insan. Evet "canım"... o kelime bende o kadar buyuk ki gercekten o kadar manasi var ki bunu anlatmak icim ömrüm yetmez galiba. Zorluyo hayat her zaman ki gibi. Tek düşüncesi şu oluyo insanin korkularim mi canim mi? Ilk basta canım dio insan canim dedigim insan yanimda olduğu sürece korkularimla basa cikarim dio insan. Kendini kandırıyo yine hatta bayagi da yedirio sindirio içine kendini kandiracagina. Ama öyle olmuo işte kahretsin ki öyle olmuo. Korkularin caninin üstüne geçiyo. Böyle olmaz diyosun icinden. Bi karar veriosun canın dediğin insandan uzak kalacaksin diye. Göz göze gelmiceksin. Kacacaksin konusmayacaksin diye karar verio taki ertesi gün o kisiyi görene kadar orda duruo tum kararlar orda bitiverio. Tekrar hic korkmuyomus gibi devam ediosun caninla gulmeye konuşmaya... Karşındaki bilmio senin it gibi korktuğunu korkularının gercekleseceginden. Çünkü zorluklar senin dertler belalar senin. Belki senin boşluğunu dolduracak biri var onda ama onun boşluğunu dolduracak biri yok sende. Sonra bise oluo. Iyi bise mi kötü bişe mi cozemiyosun. Bi laf ediyo zoruna gidio. Onca verdiğin değerin onca verdigin caninin bosa gittiğini dusunuyosun. Sonra eski yazışmaları okuyosun. Sildiklerin aklına gelio. Sende iz bırakan sözleri aklına gelio. "Sen sen sen" dediği aklına gelio. Sana değer verdiğinin farkına variyosun. Mutlu da oluyosun. Yarın gidip barisicam diyosun. Kesin karar veriyosun. Korkularin hic hayalinde canlanmio yine o yanimda olsunda ben basa çıkarım diyosun. Ta ki o korktugun şeyleri o günün gecesinde rüyanda görene kadar. Sabah kalkiosun. Ter icindesin. Yastığın sanki sulanmis gibi ıp ıslak. Annene donuyosun terledigini caktirmamak için annen sana bise diyo boğazına bi düğüm gelio. Yutkunamiosun. Yutkunamiosun. Yutkunamiosun. Az önceki terler yüzünden tek tek düşmeye başlıyo. Pijamalarinla donup kaliosun. Pijamanin diz kapakları ıp ıslak oluo yüzünden akan terlerle... Ve sonra okula gidiyosun. Gidiyosun normalde onu düşünmen lazım onu görsen napacagini düşünmen lazım dusunemiyosun. Sen yine terlerini silmekle mesgul oluyosun. Sonra okulda onu görüyorsun. Selam ver nasıl ver sus nasıl sus küs olmaya devam et nasıl devam et derken küs olmaya devam ediyosun. O hala onun dedigi bi kelime sayesinde tripli olduğunu sanıyor hala barisacaginiza kesin gözüyle bakıyor. Ama o onun için ondan vazgectigini görmüyor... Bu hikâyenin bittiğinin farkına varmiyor senin bittiginin farkina varmadigi gibi...
