Second chance.♥

SC'7♥#Letter

Margarette'sPOV
*Tit tit tit tit tit tit*
Tunog ng alarm clock ko.. 9:00 na pala.

Napasarap ata ako ng tulog ah. Kung sabagay anung oras na kasi kami nakarating kagabi.

"Good morning anak!" pagbati sakin ni mama.

Abay nasa goodmood ang nanay ko ngayun ah.

"What's good in the morning?"

"Hay nako marga! Kinikilig ako!" pasigaw niya.

Nagtaka ako bigla.

"Bakit?" inosenteng tanong ko sakaniya.

"Ang saya ng nanay mo hahahaha pero at the same time malungkot rin." sagot niya

"Ha?" napakamot nalang ako sa ulo.

"Hay nako ang haba ng hair mo nak!"

Ang daming tanong sa ulo ko. Ano banaman to si mama hindi ko maintindihan!

Nanahimik nalang ako at pumasok sa banyo. Para mag sipilyo saka maghilamos.

Nanahimik narin si mama. Pero mamaya maya nagdaldal nanaman.

Nagsisipilyo na ako nun ng biglang.

"Hay nako marga! Check your bag first thing in the morning! May iniwan raw siya dun!"

Dahil dun napadilat ako bigla sa salamin. Nagmumog agad ako..

Oo nga pala! Pagka mumog nag punas agad ako at agad agad umakyat sa kwarto.

Oonga pala, may sinabi siya sakin kagabi.

Meron daw siyang iniwan dun kagabi.

Pagkabukas ko ng pinto sa kwarto unang bumungad sakin yung pouch ko!

Dali dalian ko yun binuklat and nakakita ako dun ng piece of paper.

LETTER?

Kailan pa naging old school si Steven? Pero ang taray ah. Sweet niya...

Nagsimula ng bumasa ang mga mata ko.

Hanggang sa pababa na ng pababa...

Hanggang sa natapos na...

Hindi ko namalayang bigla bigla narin tumulo ang luha ko.

Halong lungkot at kasiyahan ang naramdaman ko.

Kasiyahan dahil all this time MAHAL NIYA NARIN PALA AKO. :)

At lungkot dahil aalis siya ng di manlang nalaman na..

MAHAL KO RIN SIYA.... 💓

Maya maya pa nagulat ako ng may pumunas ng mga luha ko.

Si mama.

"Mahal mo rin siya no?" Bulong niya sakin

Napatingin ako kay mama

At tumango...

"Yun naman pala e. Edi pigilan mo.."

"Ma alam mong di ko kayang gawin yun, kasi yun yung gusto ng parents niya. Ang pwede ko nalang magawa ngayun ay ang sabihin sakaniyang mahal ko rin siya bago pa siya umalis. Ang tagal tagal ko rin hinintay yun ma."

"Oh kontakin mo na before it's too late.".

Kinuha ko na ang cellphone ko.. dinial ko na yung number niya hoping na di pa siya nakakaalis.
Gustong gusto ko na siya puntahan. Para mayakap ko siya ng mahigpit kasi yun na yung last goodbye.

Alam kong kahit pigilan ko siya hindi pwede.
Basta ang akin lang masabi ko ng harap harapan na mahal ko siya.
Na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal ko siya.....

Cannot be reach cellphone niya...
At alam kong umaga yung flight niya paano to?

"Ma cannot be reach, kailangan kong pumunta sakanila.."

"Osige magiingat ka! Go anak!" Sigaw niya.

Wala na akong pake kahit naka pajama pa ako. Ang importante mapuntahan ko siya....