Kal.

2

Kolumun delinircesine dürtüklenmesiyle gözlerimi araladım. "Hiç uyanmayacaksın sandım Su." Fısıldayan abime ne var dercesine baktım. Uykumdan uyandırılmak en nefret ettiğim şeydi üstelik yarın hafta sonuydu. "Annemle babam salonda yarım saattir kavga ediyor uyanman gerektiğini düşündüm." Yatağımdan doğrularak ayağa kalktım. "Neden ediyorlar ve saat kaç?" Diye sordum. Kolundaki saate bakarak "11'e geliyor. Neden kavga ettiklerini bilmiyorum." Başımı salladım ve kapıya dönemle büyük bi kırılma sesi geldi. Hızla odamdan çıkarak koridorda koştuk ve merdivenleri saniyeler içinde indik. Salona geldiğimizde ortalık karma karışıktı. Büyük cam masa kırılmıştı ve vazolar yerlerdeydi. Annemin saçları dağılmış, ağlamaktan şişen kızarık gözlerle bize baktığını fark ettiğimde anında gözlerim doldu. Babamda epey sinirli görünüyordu. "Kardeşini odasına çıkar Eymen." Diyen babamı umursamadım ve annemin yanında ilerledim. Dolu gözlerle ona bakarak, "İyi misin Anne?" Diye sakince sordum. Annem bir anda hiç beklemediğim bir şey yaparak sağ tarafta duvara asılı olan aile tablomuzu aşağı indirerek çığlık attığında korkuyla iki adım geriledin. "İyi miyim?! İyi gibi mi duruyorum sence?!" Ne olduğuna anlam veremezken annem ortalığı iyice dağıtmaya başladı, delirmiş gibiydi. "Buraya gel Su." Diyerek beni çekiştiren abime karşı çıkmadım. Beni merdivenlere doğru yönelterek hızla çıkardı. Annemi ilk defa böyle görüyordum. Odama girdiğimizde abim yatağımın yorganını kaldırdı ve beni yatırarak kendide yanıma uzandı. Başımı göğsüne yasladım, "Neler olduğu hakkında bir fikrin varmı?" Başını iki yana salladı. "Hayır küçük. Uyusan iyi olur, yarın yorucu bir gün olabilir." Derin bir nefes alarak gözlerimi kapattım. Umarım her şey düzelirdi.

Gözlerimi araladığımda yanımda mışıl mışıl uyuyan abimi fark ettim. Gülümseyerek onu izlemeye başladım. 1 yıl öncesine kadar üç kardeştik. Kuzey abimi hatırladığımda gözlerimin dolmasını engelleyemedim.

1 YIL ÖNCE
"Su!" Diye bağıran kuzey abime çevirdim bakışlarımı, "Efendim abi?" Gülümseyerek elini hadi dercesine salladı. Denizden çıkıp yanına ilerlemeye başladım. Yanına vardığımda üzüntüyle, "Gidiyor muyuz?" Diye sordum. "Gidiyoruz güzelim ama Eymen gene ne haltlar yiyorsa ortalıkta yok." Kıkırdadım. "Sen arabaya geç ben onu bulup geleceğim." Dediğinde başımı sallayarak kıyafetlerimi almak için kumsala geri döndüm. Annemlerden gizli Tekirdağdaki yazlığımıza bir günlüğüne gelmiştik ve oldukça eğlenmiştim. Yerdeki kıyafetlerimi alarak geri arabamızın yanına ilerlemeye başladım. Karşıdan gelen Eymenle kuzey abimi fark ettiğimde onları beklemeye başladım. "Arabaya geçmeni söylemiştim güzelim." Diye şakacı bir sinirle söylenen Kuzey abime gülümsedim. "Beklemek istedim." Eymen abim kapıyı açarak geçmemi işaret etti. Hepimiz bindiğimizde radyoda çalan Pink'in perfect şarkısına eşlik etmeye başladım, benimle birlikte abimlerde söylemeye başladığında sırıtarak devam ettim. Ben arka koltuğun ortasında abimlere eğilerek arabayı süren Kuzey abimin kulağına şarkıyı bağırıyordum. Onları delicesine seviyordum, hayatımda ki en güzel şansım onlar olmalıydılar. Kuzey abim.. beni herkesten her şeyden sakınır kollardı, severdi beni. Mutluydum, mutluyduk. Eymen abimin "Kuzey!" Diye can alıcı bir sesle bağırmasıyla ona döndük. Karşıdan gelen kamyonu fark etmeyerek. Burak abim direksiyonu sağa kırdığında herşey çok geçti.

"Su? İyimisin küçük?" Eymen abimin sesiyle kendime geldim. Parmaklarıyla aktığını bile fark etmediğim göz yaşlarımı sildi. "Onu çok fazla özlüyorum. Özellikle böyle zamanlarda." Bana üzüntüyle baktığında onunda gözlerinin dolduğunu fark ettim. Yataktan kalkarak odamdaki banyoya geçtim ve yüzüme su çarptım. Banyodan çıktığımda abimin odada olmadığını fark ettim. Makyaj masama ilerleyerek çekmecemden lastik bir toka aldım ve saçlarımı tepeden bi topuz yaptım. Belime kadar uzun sarı saçlarım bazen beni yoruyordu. Kapım tıklatıldığında başımı o tarafa çevirdim. "Hazır olduğunda salona gelir misin bebeğim? Konuşmamız gereken bir konu var." Diyen babama sadece başımı salladım. Dünki olay hakkında konuşacağımız kesindi, konuşmasakta ben açacaktım. Dolabıma ilerleyerek siyah kot pantolon ve yarım uzun kollu beyaz bir kazak çıkardım. Onlarıda giydikten sonra aşağı inmek için odadan çıktım.
"Annenizle boşanıyoruz çocuklar." Salladığım bacağımı durdurdum. Kafamı ağır bir biçimde yukarı kaldırarak annemle babama baktım. "Ne saçmalıyorsunuz?" Annem eymene dönerek elini sıktı, "Sen benimle birlikte yaşarsın." Ah gerçekten annemle yaşamamız daha iyi olacaktı. Daha sonra annem kafasını bana çevirerek konuştu. "Sende babanla."