Ο θετός αδερφός μου είναι ένας player

Κεφάλαιο 8

"Εσύ είσαι όμως ο πρώτος που το κανει αυτό για εμένα. " του λέω και νιώθω οτι σε λίγο θα κλάψω. Ο Βασίλης με πέρνει στην αγκαλιά και μου λέει "Τώρα εχεις εμένα μην στεναχώριασε."τον αγκαλιασω λίγω πιο σφιχτά και αυτός κανει το ίδιο.

Λίγο πιο μετα όταν ηρεμισα τον αφίσα και πηγεναμε παλι προς το σπίτι όταν φτάσαμε βρικαμε λεφτά στο σαλόνι.
"Λοιπών επειδή πεθαίνω της πείνας τι θα κάνουμε θα μαγειρεψουμε ή θα παραγγειλουμε; " τον ρωταο.
"Να μαγειρεψουμε λέω εγώ. "
"Τι να μαγειρεψουμε;"τον ρωταο.
"Ανάλογα τι έχουμε. "μου λέει.
Έτσι είπαμε οτι θα φτιάξουμε μια μακαρονάδα με ντομάτα σάλτσα.
"Θα βάλεις εσύ ή εγώ το νερω;" τον ρωταο και βλέπω οτι βαση μια πόδια.
"Εγώ κανό σάλτσα και εσύ τα μακαρόνια οκ;" με ρωτάει.
"Δεν χρειάζεται να φοράς πόδια ." λέω και αρχίσω και γελαω.
"Χρειάζεται επειδή θα κανό την σάλτσα. " μου λέει.
"Καλά οτι πεις."του λέω.
"Καλά δεν χρειάζεται να γελάς ξέρω οτι φαίνεται γέλιο. "μου λέει και με κολλάει στον τοίχο. Άμεσος σταμάτησα να γελαω και κοίταξα κάπου αλλου εκτός απο αυτον.
"Καλά τόσο πόλη δεν θέλεις να βλέπεις την άσχημη φάτσα μου;" με ρωτάει.
"Δεν έχεις άσχημη φάτσα. " του λέω και τον κοιτάζω στα ματια.
"Ε τοτε γιατί δεν με βλέπεις στα ματια." με ρωτάει.
"Σε κοιτάζω στα ματια." του λέω αυτός βάση τα χέρια του στα μάγουλα μου και έρχεται πιο κοντά πριν φτάσει στα χείλια μου τον σταματάω.
"Αυτό δεν είναι σωστό." του λέω.
"Δεν με νοιάζει εγώ το θέλω όμως." μου λέει και τον κοίταξα άμεσος στα ματια.
"Μην με κοιτάς έτσι. Ξέρω οτι θα γίνουμε αδέλφια αλλά... " δεν τελείωσε αυτό που ήθελε να πει απλός με φιλισε. Το φιλί ήταν τόσο τρυφερό. Όταν έπρεπε να πάρουμε ανάσα δεν έφυγε απο επάνω μου έμεινε έτσι όπως ήμασταν πριν.
"Αυτό ηταν τέλειο." λέει και εγώ τον έσπρωξα και έφυγα απο την κουζίνα.
Πήγα επάνω στο δωμάτιο εκλεισα την πόρτα σκεπάστηκα με τα παπλώματα και άρχισα να κλαίω. Λίγα λεπτα αργότερα άκουσα οτι ή πόρτα άνοιξε.
"Τι έγεινε τώρα και έφυγες έτσι;" με ρωτάει ο Βασίλης και προσπαθεί να μου κατεβάσει τα παπλώματα απο το πρόσωπο αλλά δεν τον αφήνω.
"Άσε με μόνη όταν ηρεμησο θα κατεβω παλι κάτω. " του λέει και ακούω οτι ή πόρτα κλείνει με δύναμη. Μετα απο περίπου 10' κατέβηκα κάτω και βλέπω οτι μαγειρεύει. Όταν με άκουσε γύρισε άμεσος σε εμένα για να με δεί.
"Τι σε είχε πιάσει πριν;" με ρωτάει.
"Τπτ δεν έγινε." του λέω. Και κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας.
"Ναι καλά για αυτό μετά που σε φιλισα έτρεξες επάνω και σκεπαστηκες μέχρι επάνω." μου λέει.
"Μπορούμε να κάνουμε απλός σαν να μην έγεινε τπτ;" τον ρωταο. Αυτός βάση τα μακαρόνια σε ενα πιάτο με σάλτσα και μου το βάση μπροστά μου.
"Εγώ φεύγω δεν έχω άλλο όρεξη να φάω καλη όρεξη." μου λέει και πριν πω κάτι ακούω την πόρτα να κλείνει. Ηταν είδη 6.00 το απόγευμα και αναρωτιέμαι που πήγε. Τελικά έφαγα το φαγητό μου επλενα της κατσαρόλες και το πιάτο μου και πήγα στο σαλόνι να βάλω μια τενεια να δω όταν πήγε ήδη δέκα το βράδυ πήγα επάνω να κοιμηθώ. Ξαπλωσα και άμεσος κοιμηθεικα. Το άλλο πρωί ακούω κάποιος να μιλάει κάτω. Σηκώθηκα έβαλα της παντόφλες μου και κατέβηκα κάτω βλέπω ενα κορίτσι στο σαλόνι που φοράει ενα μπλουζάκι του Βασίλη και ο Βασίλης έρχεται απο την κουζίνα.
"Καλημέρα." μου λέει χωρίς να με κοιτάξει και πηγενη σε εκείνο το κορίτσι.
"Βασίλη μπορείς λίγο να έρθεις επάνω θέλω να σου μιλήσω." λέω λίγο νευριασμένη. Πάω επάνω και μετα απο λίγο έρχεται και αυτός.
"Τι θέλεις;" μου λέει.
"Πιό είναι αυτό το κορίτσι κάτω;
Τι κανει στο σπίτι μας;
Και γιατί φοράει το μπλουζάκι σου; " τον ρωταο.
"Πρώτον την λένε Λίζα.
Δεύτερων να μην σε νοιάζει.
Και τρίτον να μην σε νοιάζει.
Δεν εχεις κανένα δικαίωμα να ξέρεις τι κανό εγώ είμαι ηδη 18 χρόνον και δεν είσαι τπτ για εμένα αρα γιατί να σου το πω;" μου λέει και όταν το είπε το τελευταίο τον έδωσα ενα χαστούκι.
Μου πιάνει τους καρπούς και τα κρατάει πόλι σφιχτά ώστε να μην μπορώ να τα πάρω απο την λάβει του.
"Αυτό δεν θα το ξανά κανεις το ακουσες;" μου λέει και σφίγγει τους καρπούς μου παραπάνω οτι αρχίζει να πονάει.
"Και αν το ξανά κανό τι θα γίνει θα με χτυπήσεις; και άσε τους καρπούς μου πονάει θα μου αφήσεις μπλε σημάδι. Και αν δεν θέλεις να σου ξανά δώσω ενα χαστούκι μην ξανά πεις οτι δεν είμαι τπτ για εσένα! " του λέω και κοντεβο να κλάψω.
"Δεν θα χτυπούσα ποτέ κορίτσια. Και όντος δεν είσαι τπτ για εμένα. " μου λέει και αφήνει τους καρπούς μου. Βλέπω τους καρπούς μου και έγιναν ηδη λίγο μπλε. Αυτό ηταν άρχισα να κλαίω και του ξανά έδωσα ενα χαστούκι.
"Τι ήταν τοτε αυτό που είχες πι εχθες οτι θα είμαι παντα για εσένα εδώ αν χρειαστείς κάτι θα είμαι εδώ ή οτι με είχες φιλισι εχθες παλι." του λέω και δεν λέει τπτ απλός με πέρνει σε μια σφιχτή αγκαλιά και άρχισα να τον χτυπάω για να με αφήσει αλλά δεν με άφησε.
"Σταματά να κλαις σε παρακαλώ δεν μπορω να σε βλέπω έτσι. " λέει και προσπαθώ να σταματήσω να κλαίω και μετα περιπου απο ενα λεπτο ήσυχασα λίγο και σταμάτησα να κλαίω. Με έβγαλε απο την αγκαλιά του και με κοιτάει στα μάτια.
"Δεν θέλω να ξανά κλαψεις οτι και να γίνει." μου λέει και επειδή ακούει οτι δεν περνώ κανονικά αναπνοή μου λέει "Ηρέμησε σε παρακαλώ δεν είναι ουτε καλό για εσένα αλλά ούτε καλό για την υγεία σου." μου λέει και με φιλάει στο μέτωπο τρυφερά. Μετα απο λίγη ωρα με αφήνει και με κοιτάζει στα ματια.
"Λοιπόν θα πάω κάτω θα την πετάξω εξω και θα ξανά έρθω επάνω γιά να μιλήσουμε." μου λέει. Πρίν άνοιξη την πόρτα λέω το όνομα του και σταματάει γυρνάει σε εμένα.
"Ευχάριστο." του λέω και έρχεται σε εμένα μου δεινή πεταχτά ενα φιλί στα χείλη και φεύγει. Ακούω κάτω πώς φωνάζει εκείνο το κορίτσι και οτι αρχίζει να κλαίει και τρέχει εδώ επάνω μάλλον για να πάρει τα πράγματα της.
Μετα άκουσα οτι κλείνει ή πόρτα απο κάτω με πόλη δύναμη και ακούω οτι ο Βασίλης έρχεται επάνω ανοίγει την πόρτα και κάθετε επάνω στο κρεβάτι μου με κοιτάει στα ματια.
"Λοιπόν... "

Αυτή είναι ή Εύα.

Αυτός είναι ο Βασίλης