Dope¹ :: YoonSeok ✔

Dope¹-21

Tavanı izlerken mırıldandı Hoseok. Yorucu geçse bile bugün,bir türlü uyku tutmamıştı ikisini de.

"Yarın son gün"

Yoongi Hoseok'a doğru dönüp ellerini yanağının altına koydu. Birlikte eğlenmişlerdi, gülmüşlerdi. Aynı yatakta yatıyorlardı. Hatta birbirlerine yaklaşmışlardı. Ama Yoongi Hoseok'a arkadaşça yaklaşmak istemiyordu. Şu çift kişilik yatakta iki ayrı köşede uzanmak yerine ortada bir bütün olarak, sıkıca sarılarak yatmak isterdi. Kokusunu içine çekmek ve kokusuyla mayışmak,yumuşak teninin elleri arasından kayışını izlemek isterdi. Ama en azından bu bile iyiydi. Yetinmeyi bilmeliydi.

"Haklısın."

Hoseok kollarını kafasının altına yerleştirip gözlerini kapattı.

"Her şey güzeldi. Teşekkür ederim hyung."

Gözleri kapalıydı ve görmeyeceğini bilse bile omuz silkip fısıldadı.

"Ben bir şey yapmadım ki."

Hoseok, Yoongi'ye dönüp biraz yaklaştığında Yoongi merakla Hoseok'u izlemeye başladı.

Yoongi'nin yanağının altında bulunan elini kavradı ve iki eliyle sıkıca sarıp konuşmaya başladı.

"Fark ettim de ben karanlıktan,yükseklikten ya da lunaparktan korkmamışım. Yalnız kaldığım zamanlarda kimseye sığınamazdım. Ağlar dururdum ve büyüdükçe bunların beni korkuttuğunu sanır olmuştum. Oysa sadece yalnızlıktan korkuyordum. Ama sen... Yanımda oldun."

Gülümseyip parmaklarını birbirine kenetleyip devam etti.

"Yalnız değilim. Yalnızlıktan korkamam artık hyung. Ama galiba seni kaybetmekten korkar oldum."

Yoongi'nin duydukları ile gözbebekleri irileşirken Hoseok bakışlarını çarşafa indirdi.

"Sana aşık olmayabilirim. Ama bir gün seni, senin beni sevdiğin gibi seveceğimi umaraktan beni bırakma hyung tamam mı? Terslesem bile gitme. Git desem bile gitme. Olur mu?"

Bir damla yaş yavaşça süzüldüğünde Yoongi biraz daha yaklaşıp gözlerine uzun uzun öpücükler kondurdu.

"Ağlama. Seni bırakmaya niyetim yok."